چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش والدین به شیوه رفتاری بر استرس والدینی و تعاملات والد-کودک مادران، کودکان 6-4 ساله مهدکودکها و مدارس پیشدبستانی شهر اهواز در سال 1394 بود. روش: این پژوهش یک مطالعه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه مادران، کودکان 6-4 ساله مهدکودکها و مدارس پیشدبستانی شهر اهواز است که از این جامعه آماری نمونهای به حجم 85 نفر با بهکارگیری روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شد. سپس شاخص فرم کوتاه مقیاس استرس والدینی و سیاهه رفتاری کودک آیبرگ و مقیاس ارزیابی رابطه مادر-کودک جهت تکمیل به مادران این کودکان تحویل داده شد و 30 نفر از مادرانی که نمره نقطه برش بیشتر از 11 را در سیاهه رفتاری کودک آیبرگ کسب کردند انتخاب و بهطور تصادفی، 15 نفر از آنها در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه قرار داده شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس استرس والدینی (آبیدین، 1991) و مقیاس رابطه مادر-کودک (راس، 1961) استفاده شد. از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری برای تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که مداخله آموزش والدین بر استرس والدینی و تعاملات والد-کودک تأثیر دارد، یافتهها: همچنین نتایج تحلیل کوواریانس یکراهه نشان داد که مداخله آموزش والدین موجب کاهش استرس والدینی و افزایش تعاملات والد-کودک میشود. نتیجهگیری: نتایج نشان داد که آموزش والدین در کاهش استرس والدینی و افزایش تعاملات والد-کودک مؤثر است، بنابراین آموزش رفتاری والدین شیوه مناسبی برای کاهش استرس والدینی و افزایش تعاملات والد-کودک 6-4 سال است.
Numerous Training includes a wide variety of methods that are going to help family members in learning more about how the relationships are affected. The purpose of the present research was to determine the effect of training parents through the behavioral method on parental’s stress and parent-child interactions (4-6 years) among kindergartens and preschools in Ahvaz. The research method was the semi-experimental pretest-posttest study with the control group. Participants of the research were 30 mothers randomly chosen from the mother community in Ahvaz. The participants attended the research and training sessions for the research were provided to mothers. Afterward, the participants were randomly assigned to two fifteen-member groups of experimental and control. The instruments used in the study were Parenting Stress Index‐Short and Mother-Child Interaction. First, both groups were given a pretest and the experimental group was trained. After the training on the experimental group, both groups answered the research questionnaires. The findings of the research were analyzed by multi-variable covariance. The results of univariable covariance revealed that the effectiveness of training parents through the behavioral method on Parental Stress decreased and parent-child interactions increased among the mother community in Ahvaz. The findings showed that training parents affected Parental Stress and parent-child interactions through training. Therefore, behavioral method training was an appropriate method for Parental Stress and parent-child interactions (4-6 years).
خلاصه ماشینی:
چکيده هدف : هدف پژوهش حاضر اثربخشي آموزش والدين به شيوه رفتاري بر استرس والديني و تعاملات والد-کودک مادران ، کودکان ٦-٤ ساله مهدکودکها و مدارس پيش دبستاني شهر اهواز در سال ١٣٩٤ بود.
Ma, Chen, Nunez, Yan, Zhang, & Zhao 2.
Sgandurra, Beani, Inguaggiato, Lorentzen, Nielsen, & Cioni 2.
Morris, Criss, Silk, & Houltberg 4.
Schwartz, Sheeber, Dudgeon, & Allen 5.
Takashi, Naohiro, Shuntaro, Syudo, Daisuke, Kentaro, Noriaki, Shinsuke, Atsushi, Kiyoto, & Ryu-ichiro کودک- والد اثر قابل ملاحظه اي روي مشکلات دروني و بيروني در پسران و دختران نشان داده شده است (کوتر و اسکوموسکي ١، ٢٠١٦).
همچنين برنامه هاي آموزش والدين براي تقويت مهارت ها و بهزيستي روان اجتماعي والدين گزارش شده است و در نتيجه استرس و استفاده يا نياز خدمات پزشکي و اجتماعي توسط اين خانواده ها را کاهش مي دهد.
Hans, Solveig, Karin, Mojgan, Mehdi, & Bruno 2.
جدول (٣) خلاصه نتايج تحليل کوواريانس چندمتغيري براي مقايسه ميانگين نمره هاي پس آزمون (رجوع شود به تصویر صفحه) همانطور که نتايج مندرج در جدول ٣ نشان ميدهد، بين گروه آزمايش و گروه گواه از لحاظ حداقل يکي از متغيرهاي وابسته (استرس والديني و تعامل والد-کودک) تفاوت معني - داري وجود دارد.
1. Lopes, Antoni, Penedo, Weiss, Cruess, Segotas, Helder, Siegel, Klimas, & Fletcher نتايج تحليل هاي کوواريانس چندراهه و يک راهه نشان ميدهد که بين نمره هاي پس آزمون تعاملات والد-کودک در گروه هاي آزمايشي و گواه تفاوت معناداري وجود دارد؛ بنابراين فرضيه دوم پژوهش مبني بر اثربخشي آموزش والدين به شيوه ي رفتاري باعث افزايش تعاملات والد- کودک ميشود، تأييد ميگردد.