چکیده:
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثر بخشی درمان امید محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و اضطراب مرگ بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر یک طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و پیگیری بود که تعداد ۴۵ نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران که واجد ملاکهای ورود به پژوهش بودند با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند، برای گروه آزمایش، درمان امید محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اجرا شد اما گروه کنترل هیچ نوع درمانی دریافت نکرد. هر دو گروه پیش از انجام مداخله و پس از آن پرسشنامۀ افسردگی (بک و همکاران، 1996) و اضطراب مرگ (تمپلر، 1970) را تکمیل کردند. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد اثربخشی درمان امید محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث کاهش افسردگی و اضطراب مرگ بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شده است و در تفاوت اثر بخشی بین دو درمان، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت به درمان امید محور موجب کاهش افسردگی بهتر با اثربخشی بالاتر نسبت به درمان امید محور در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شد (05/0=p). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش پیشنهاد میکند در کنار پیروی از درمانهای دارویی از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان امید محور جهت بهبود افسردگی و اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو میتوان استفاده کرد تا به این وسیله از عوارض بیماری، پیشگیری به عمل آید.
Aim: The aim of this study was to compare the effectiveness of hope-based therapy and Acceptance and Commitment Therapy on depression and anxiety death of patients with type 2 diabetes Method: This study was implemented using a pre-test and post-test quasi-experimental design with a control group. a total of 45 patients with type 2 diabetes referred to the Iranian Diabetes Association who met the inclusion criteria were selected by available sampling method and randomly assigned to the control and experimental. For the experimental group, hope-based treatment and Acceptance and commitment Therapy was performed but the control group did not receive any treatment. both groups completed the Depression Inventory (Beck et al., 1996) and the Death Anxiety Inventory (Templer, 1970) before and after the clinical intervention. Data were analyzed using mixed analysis of variance. Results: The results showed that the effectiveness of hope-based therapy and acceptance and commitment therapy reduced depression and death anxiety in patients with type 2 diabetes. It was more effective than hope-based treatment in patients with type 2 diabetes. Conclusion: The results of this study suggest that in addition to follow up medical treatments, therapy based on acceptance, commitment and hope therapy can be used to improve depression and death anxiety in patients with type 2 diabetes, thus preventing the complications of the disease
خلاصه ماشینی:
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش پیشنهاد میکند در کنار پیروی از درمانهای دارویی از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان امید محور جهت بهبود افسردگی و اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو میتوان استفاده کرد تا به این وسیله از عوارض بیماری، پیشگیری به عمل آید.
این بیماری که یکی از چالش های عمده بهداشتی است ، به صورت گسترده زندگی بیماران را تحت تأثیر قرار داده و به خودی خود فشارهای روانی زیادی به همراه دارد و افراد باید برای تمام عمر با آن کنار بیایند (موسیزاده ، ادیب و متولی، ١٣٨٨).
همچنین از جنبه جدید بودن و نوآوری پژوهش ، کمتر پژوهشی را میتوان یافت که به بررسی تفاوت اثربخشی دو روش درمانی بر متغیرهای افسردگی و اضطراب مرگ در افراد مبتلا به دیابت نوع دو پرداخته باشد و این در نوع خود منحصر به فرد است .
نتایج آزمون اثرهای بین گروهی منبع مجموع مجذورات درجه آزادی میانگین مجذورات F سطح معناداری انـــدازه اثر عرض ازمبدا ٧٣٩٢/٦٠٠ ١ ٧٣٩٢/٦٠٠ ٤٧١/١٣٦ ٠/٠٠١ ٠/٩١ گروه ١٠١/٣٧٨ ٢ ٥٠/٦٨٩ ٣/١٣٠ ٠/٠٥٤ ٠/١٣ خطا ٦٥٩/٠٢٢ ٤٢ ١٥/٦٩١ همانطور که در جدول ٦ قابل مشاهده است ، اثر بین گروهی معنادار نیست (٠/٠٠١ بحث و نتیجه گیری پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثربخشی درمان امیدمحور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و اضطراب مرگ بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.
این پژوهش برای اولین بار، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد درمانی در بهبود افسردگی بیماران دیابتیک در ایران را مورد بررسی قرار داده است .