چکیده:
امروزه، قاچاق به عنوان یکی از چالش های مهم جوامع مدنی و نظام عدالت کیفری در اغلب کشورها مطرح است. این امر به خصوص در قرن حاضر روند رو به رشدی را دنبال کرده است. از این رو، دنیای امروز به شدت نیازمند تلاشی همه جانبه و برنامه ریزی شده است تا از این طریق بتوان تا حدود زیادی از شدت این نوع بزهکاری و جرم در جامعه کاست. در این میان، در قوانین صراحتا اشاره شده که پیشگیری از وقوع جرم جزو وظایف نیروی انتظامی است و باید زمینه تحقق این امر عملا به طور سازمان یافته فراهم گردد. با توجه به اهمیت این موضوع، در پژوهش حاضر به بررسی و نقش نیروی انتظامی در پیشگیری از قاچاق کالا پرداخته شده است. برای دستیابی به این هدف و در ابتدا به ارایه مبانی نظری و دیدگاه های مختلف در این حوزه پرداخته می شود و سپس متغیرها در قالب مدلی مفهومی ترسیم می شوند. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های علوم انسانی و به روش توصیفی- تحلیلی و کتابخانه ای ارایه شده است.
Today, smuggling is a major challenge for civil society and the criminal justice system in most countries. This has been a growing trend, especially in the current century. Hence, the world today urgently needs a comprehensive and planned effort to reduce the severity of this type of crime in the community to a large extent. Meanwhile, the law explicitly mentions that prevention of crime is one of the tasks of the law enforcement force and that the ground for realizing this should be practically organized in a systematic manner. Given the importance of this issue, in the present study, the role of law enforcement in preventing smuggling of goods has been investigated. In order to achieve this goal, we first discuss theoretical foundations and different perspectives in this area, and then the variables are conceptualized in the form of a conceptual model. This research is a descriptive-analytical and library research.
خلاصه ماشینی:
وجود کالای قاچاق در کشور و دخیل شدن سرمایه هنگفت در امر خریدوفروش کالای قاچاق و ورود آن به کشور و هزینۀ سرسامآور مبارزه با آن، اعم از نیروی انسانی امکانات و تجهیزات، صرف بودجه و اتلاف وقت ، و روی آوردن قشر قابل ملاحظه ای از جمعیت کشور به این گونه فعالیت ها از دیگر معضلاتی است که به شدت اقتصاد ملی را تحت تأثیر قرار میدهد (حسینیان و همکاران، ١٣٨٨: ٧٢- ٥٢).
در همین ارتباط، فرمان مقام معظم رهبری در مورد مبارزه با قاچاق کالا و ارز خطاب به رئیس جمهور درتاریخ ١٣٨١/٤/١٢ ابلاغ شد که به شرح زیر میباشد: گسترش پدیدة قاچاق و تـأثیر مخـرب آن در امـر تولیـد و تجـارت قانونی و سرمایه گذاری و اشتغال، خطر جدی و بزرگی است که باید بـا جدیت تمام با آن مبارزه کرد و بر همـه دسـتگاههـایی کـه بـه نحـوی میتوانند در این امر دخیل باشند واجب است که سهم خود را در ایـن مبارزه ایفا کنند.
مبادی مهم دیگر برای ورود کالای قاچاق مناطق آزاد تجاری- صنعتی میباشند که ورود کالا به آنها آزاد است و خروج آن نیز به دلیل وسعت مرزهای دریایی آسانتر صورت میگیرد (اکرمی و همکاران، ١٣٩٥: ١١-١).
قاچاق یک کالا، در واقع هدر دادن ارزی است که باید از طریق تعهد ارزی به کشور منتقل شود درنتیجه صدور غیر قانونی کالا منجر به خروج سرمایه از کشور و عدم بازگشت ارز حاصله به نظام بانکی میشود و در نهایت کمبود درآمدهای ارزی، توازن پرداخت های خارجی را بر هم میزند، بنابراین تأثیر مستقیم بر درآمدهای دولت دارد.