چکیده:
بیشتر پژوهشگران مسلمان معتقدند قرآن کریم مهمترین و جاودانهترین معجزه پیامبر مکرم اسلام (ص) است. معجزه در اصطلاح علمای اسلام بر هر امر خارق العادهای اطلاق میشود که توسط مدعی منصب الهی ارائه میشود و همراه با تحدی و سالم از معارضه است. البته باید توجه داشت که در قرآن، واژه معجزه (یا سایر مشتقات آن) در معنای اصطلاحی آن به کار نرفته است؛ لذا ممکن است این سؤال مطرح شود که آیا معجزه خواندن قرآن صحیح است؟ با تأکید بر این مطلب، در این پژوهش برای پاسخ به این سؤال به روش توصیفی - تحلیلی، اسامی، اوصاف، ویژگیها و هدفهایی که قرآن برای کارهای خارق العاده انبیا بیان داشته است، مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که تمام این اوصاف و ویژگیها، بر قرآن نیز قابل انطباق است. لذا این نتیجه حاصل شد: از منظر قرآن همانطور که معجزه خواندن کارهای خارق العاده انبیا صحیح است، معجزه پنداشتن قرآن نیز درست است.
Most Muslim researchers believe that the Holy Qur’an is the most important and eternal miracle of the Holy Prophet of Islam (PBUH). In Islamic terminology, a miracle refers to any extraordinary event claimed by a divine authority which is accompanied by challenge and safe from conflict. However, it should be noted that the term "miracle" (or its derivatives) is not used in its technical sense in the Qur’an; therefore, the question may arise whether it is correct to consider the Quran as a miracle. In this study, using a descriptive-analytical method, the names, attributes, characteristics, and goals that the Qur’an has stated for the extraordinary deeds of prophets were examined. It was found that all of these attributes and characteristics are also applicable to the Qur’an. Therefore, it can be concluded that, from the perspective of the Qur’an, just as perceiving prophets' extraordinary deeds as a miracle is correct, it is also correct to consider the Quran as a miracle.
خلاصه ماشینی:
(نکونام ، ١٣٩٣: سايت مدهامتان ) حال سؤال اين است که آيا صحيح است قرآن را مانند ساير معجزات پيامبران ، معجزه محسوب کرد؟ در پژوهش حاضر سعي ميشود به روش توصيفي - تحليلي، اوصاف ، ويژگيها و هدف هايي را که قرآن براي معجزات ملموس پيامبران بيان کرده است ، مورد بررسي قرار گيرد و سپس مقايسه شود که آن اوصاف و ويژگيها به همان کيفيت براي قرآن ذکر شده است يا خير؟ هدف از چنين مقايسه و تطبيقي اين است که روشن شود، آيا طبق فرهنگ و استعمالات قرآن ، صحيح است قرآن را مانند ديگر معجزات ، معجزه خواند يا نه ؟ ١-١- پيشينه تحقيق در خصوص پيشينه تحقيق بايد گفت که هرچند کتاب هايي با موضوع اعجاز قرآن نوشته شده و يا در خلال کتب کلامي، علوم قرآني، مقدمه هاي تفاسير قرآن ، راجع به موضوع اعجاز قرآن ، به تفصيل بحث شده است ، اما تا جاييکه اطلاع حاصل شد، همه اين کتب در پي اثبات معجزه بودن قرآن و ذکر وجوه و جنبه هاي اعجاز قرآن هست و در پي آن نيست که بيان کند مطابق فرهنگ قرآن ، معجزه خواندن قرآن درست است يا نه ؟ فقط يک مقاله با عنوان «تبيين ريشه هاي قرآني انديشه کلامي اعجاز قرآن »، اثر فرزانه روحاني مشهدي، قابل ذکر است که نويسنده در اين مقاله کوشيده است ، مؤلفه هايي را که دانشمندان در تعريف اعجاز ارائه داده اند، با قرآن کريم تطبيق دهد تا ١- بايد توجه داشت که در قرآن ، لفظ معجزه يا اعجاز براي هيچ يک از معجزات پيامبران استعمال نشده است .