چکیده:
امروزه فقر و محرومیت از مشکلات مهم کشور محسوب میشود. بخش
عمدهای از فقرا و محرومین در نواحی روستایی زندگی میکنند و عمدتا
شامل کشاورزان خرده پا، کارگران کشاورزی و دیگر تهیدستان هستند.
بنابراین توجه به روستاها در کانون برنامهها و طرحهای فقرزدایی و رفع
محرومیت قرار دارد. برای اثربخشی طرحهای حمایتی و خدمات رسانی
مؤثر به فقرا و محرومین روستایی، این طرحها باید در چارچوب برنامههای
توسعه یکپارچهی روستایی اجرا شوند. در کشور ما علیرغم سابقهی زیاد
برنامههای توسعهی روستایی و طرحهای فقرزدایی و خدمات رسانی، فقر و
محرومیت در روستاها ماندگار شده و قرار داشتن 4/26 درصد جمعیت
روستایی کشور در زیر خط فقر مبین این موضوع است. با توجه به تجربیات
گذشته و واقعیات کنونی، بازنگری در رویکردها و راهبردهای توسعهی
روستایی و تغییر گرایش در جهت خدمت رسانی هدفمند، از طریق
مشارکت فقرا و تهیدستان و توانمند سازی آنان، میتواند نقش مؤثری در
تأمین نیازهای روستاییان و کشاورزان فقیر در نواحی روستایی داشته باشد.
خلاصه ماشینی:
"در کشور ما نیز بخش عمدهای از جمعیت فقیر و محروم در نواحی روستایی زندگی میکنند، بنابر این روستاییان و کشاورزان کشور بیش از افراد دیگر جامعه به خدمت رسانی و دریافت امکانات و خدمات برای تأمین نیازهای اساسی خود و رهایی از فقر مطلق محتاج هستند.
در تعریف توسعه روستایی آمده است؛ فرایند همه جانبه و پایداری است که در چارچوب آن «تواناییهای اجتماعات روستایی» در جهت رفع نیازهای مادی و معنوی و کنترل مؤثر بر نیروهای شکل دهندهی نظام سکومت محلی (اکولوژیکی، اجتماعی، اقتصادی و نهادی) رشد و تعالی مییابد، ولی با توجه به وجود فقر مطلق و گسترده در روستاهای مناطق مختلف جهان، یعنی جمعیت زیادی که در تأمین نیازهای اساسی و حداقل خود با مشکل مواجهند، توسعهی روستایی و برنامههای آن در سطح جهانی و در عمل بیشتر متوجه فقرزدایی و تأمین نیازهای اولیهی اساسی فقرا است.
این نهاد در طی دو دههی بعد از انقلاب و به ویژه در چارچوب برنامههای اول و دوم توسعهی کشور، با تأمین نیازهای اساسی روستاها، در زمینههای کشاورزی، دامداری، آب بهداشتی، راه روستایی، برق، صنایع روستایی و بهسازی روستایی، نقش مؤثری در کاهش فقر و محرومیت روستاییان و کشاورزان و همچنین تجدید حیات روستاها داشته است (رضوی و علینی، 1379 ، ص 7)."