چکیده:
سابقه و هدف: این مقاله باهدف اهمیت و محوریت شناخت شخصیت حضرت احمد بن موسی(ع) نگاشته شده است. بیتردید زیارت امامزادگان هرگاه از سر معرفت و با بصیرت و آگاهی باشد بهمثابه تجدید پیمان با اهلبیت(ع) است که اینچنین عهد و پیمانی در شناخت اهداف و رسالت ائمه اطهار و گسترش تشیع نقش مهمی دارد.مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است و پس از بررسی مفاهیم با ارائه نتایج به پیشنهادها کاربردی پرداختهشده است. روش تحقیق حاضر توصیفی و روش گردآوری اطلاعات آن، کتابخانهای است. بدینصورت که از منابع کتابخانهای نظیر: کتاب، مقاله، منابع خارجی و آموختههای محقق استفادهشده است.یافتهها: ازنظر این پژوهش زیارت در میان شیعیان از جایگاه ویژهای برخوردار است و میتوان از طریق زیارت، طلب قرب به خداوند را درخواست نمود و با استعانت از اهلبیت(ع)، امامزادگان(ع) و بزرگان به این مطلوب نائل شد. زیارت دارای دو رکن اساسی است، یکی از آنها اثبات شخصیّت معنوی مزور بدون در نظر گرفتن انتسابات نسبیاش و دومی صحّت انتساب آن شخصیّت به مرقد مطهّر اوست. سومیّن حرم (بعد از حرم امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) ) از جهت اهمیّت در ایران امامزاده شاهچراغ شیراز است که موردتوجه خیل مشتاقان آل الله گردیده است از همین روی بسیاری به دنبال شناخت ابعاد شخصیّتی و معرفتی احمد بن موسی(ع) هستند.نتیجهگیری: از مباحث ایراد شده نتیجه گرفته میشود که آشنایی با ویژگیهای شخصیتی بزرگان دین و سبک زندگی آنان راهی روشن را برای رشد و تکامل فراروی انسان قرار میدهد و باعث میشود که از آنها شیوه چگونه زیستن را بیاموزیم و از خورشید وجودشان بهره گیریم.
خلاصه ماشینی:
حضـور پربرکت امام در خراسـان سـبب شـد که شـيعيان و محبان اهل بيت (ع ) رسـالت براي زيارت چهره تابناک امامت و ولايت و براي پيوسـتن به ايشـان از نقاط مختلف جهان به سـوي ايران حرکت کنند و حضـرت سـيد مير احمدبن موسـي(ع ) برادر آن بزرگوار نيز ازجمله کســاني بود که به همراه دو تن از برادرانش و گروه زيادي از برادرزادگان و شــيعيان ، بالغ بر دو يا سـه هزار نفر از طريق بصـره عازم خراسـان شـد.
بعضـي ديگر باور دارند که احمد بن موســي(ع ) پيش از درگذشــت امام رضــا(ع ) و مقارن با ولايتعهدي آن حضــرت همراه جماعتي قصـد ايران کرده تا به برادرش ملحق شـود و شـرح آن در منابع اينگونه آمده اسـت ؛ در زماني که حضــرت امام علي بن موســي(ع ) با ولايتعهدي تحميلي در «طوس خراســان » بودند، حضــرت احمد بن موسـي(س ) به اتفاق جناب سـيد محمد عابد و جناب سـيد علاءالدين حسـين برادران خود و جمعي ديگر از برادرزادگان و اقارب و دوسـتان ، به قصـد زيارت آن حضـرت از حجاز به سـمت خراسـان حرکت کرد و در بين راه نيز جمع کثيري از شيعيان و علاقه مندان به خاندان رسالت ، به سادات معظم ملحق و به اتفاق حرکت کردند؛ تا جايي که مينويسـند: به نزديک شـيراز که رسـيدند، تقريبا يک قافله پانزده هزار نفري از زنان و مردان تشـکيل شـده بود (عرفان منش ،١٣٩٦).