چکیده:
درختان یکی از عوامل اصلی در تعریف کیفیت فضایی فضاهای بیرونی هستند. با استفاده از تئوری نحو فضا، این مطالعه بررسی میکند که چگونه آرایش فضایی ایجادشده توسط طرح پیشنهادی کاشت درختان و مسیریابی بر میدانهای بصری محوطه دانشگاه تأثیر میگذارد؛ بنابراین، این پژوهش، در پی پاسخگویی به این سؤال صورت گرفته است: که چگونه میتوان بر پایه تجزیهوتحلیل دید و نحو فضا، یک روش طراحی کاشت و مسیریابی را توسعه داد؟ تصور میشود که این روشها در تعیین سازمان فضایی پیشنهادی و ارزیابی گزینههای طراحی مفید باشند. یک مطالعه تجربی با استفاده از سه طرح پیشنهادی مختلف کاشت و مسیریابی برای یک محوطه دانشگاهی انجامشده است. اولین پیشنهاد از آرایه موازی و منظم درختان و مسیرهای مورب و متقارن پیروی میکند. پیشنهاد دوم از یک الگوی شبکه ۵ نقطهای درختان و مسیرهای مستقیم و متقارن تشکیلشده است و پیشنهاد سوم الگوی شبکه تصادفی درختان و مسیرهای شعاعی را اعمال کرده است. دادهها با استفاده از تکنیکهای نحوی فضا تجزیهوتحلیل میشوند. بدین منظور از نرمافزار دپس مپ برای شبیهسازی و تحلیل مناظر در محوطه دانشگاه استفادهشده است. نتایج نشاندهنده تأثیر قابلتوجه پیکربندیهای کاشت و مسیریابی بر اقدامات نحوی در هر سه پیشنهاد است. بالاترین سطوح حرکت را میتوان در طرح کاشت ۵ نقطهای با مسیرهای مستقیم مشاهده کرد، اگرچه آرایش شعاعی و منحنی مسیرها و کاشت تصادفی درختان نیز محیطهای یکپارچه و متصل را ایجاد میکند؛ بنابراین، این مطالعه نشان میدهد که تکنیکهای نحو فضا ممکن است ارزش قابلتوجهی در ارزیابی طرح کاشت شماتیک، بهویژه در سطح حرکت کاربر داشته باشد.
The spatial characteristics of outdoor places are significantly influenced by trees. Using space syntax theory, this study examines how the spatial arrangement created by the suggested trees planting design and wayfinding affects the visual fields of a university campus. These methods are thought to be helpful in determining the proposed space's spatial organization and evaluating design options. An experimental study using three different planting and wayfinding design proposals for a university campus is conducted. The first proposal follows a regular, parallel array of trees and diagonal, symmetrical paths. The second proposal consists of a 5-point pattern of trees and straight and symmetrical paths, and the third proposal applies a random grid pattern of trees and radial paths. Data are analyzed using space syntax techniques. Results reveal a significant effect of planting configurations and wayfinding on syntactic measures across the three proposals. The highest levels of movement can be observed in the 5-point planting plan with straight paths, although radial and curved arrangements of paths and random planting of trees also generate comparably integrated and connected environments. Therefore, this study suggests that space syntax techniques may have a significant value in the assessment of schematic planting design, especially at the user's movement level.