چکیده:
املا از جمله مهارتهای آموزشی و نوشتنی بسیار مهمی است که نیاز به پردازهای متعدد ذهنی دارد.
نقص در هر بخش یا فرآیند میتواند منجر به یک خطای نوشتاری شود، شناسایی خطاهای شایع میتواند به فهم بهتر علل این خطاها و ارائهی راهکارهای موثر برای از بین بردن آنها در کودکان ابتدایی کمک شایانی کند.
در این مقاله سعی شده است، که بیشتر روشهای املا و املا نویسی مورد علاقه دانشآموزان ابتدایی مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد. با توجه به این مقاله میتوان گفت که دانشآموزان و معلمان تمایل بیشتری نسبت به املا گویی سنتی دارند و املای تقریری را ترجیح میدهند. ولی دانشآموزان بیشتر به شیوه املای غلط یابی علاقه دارند.
خلاصه ماشینی:
سادهترین نوع املا گویی است که در آن« معلم متن میخواند و دانشآموزان مینویسند» (حاج محمدنیا قالیباف، 1385) این املا به صورتی برای دانشآموزان قرائت میشودکه املا نویس مخاطب قرار میگیرد و باید آن چه را که میشنود بر روی کاغذ بیاورد و تصحیح آن بیشتر مواقع توسط معلم یا املا و انجام میگیرد.
املای پای تختهای همانطور که از اسم این شیوهی املا گویی معلوم است، در این شیوه از دانشآموز خواسته میشود تا معلم متنی را قرائت میکند و دانشآموز روی تابلو مینویسند(علوی مقدم،علیزاده،1389).
با انتخاب تصاویر مهم از دروس مختلف و چسباندن آنها بر روی تابلوی کلاس، از دانشآموزان خواسته میشود، نام اشکال و تصاویر را با املای صحیح بنویسد و در نهایت معلم متوجه میشود که دانشآموز در درک نام کدام تصویر و نوشتن کدام حروف مشکل دارد (عیداللهی حسینی،1386).
غیر از این نوع املا گویی تصویری که به صورت تک کلمه ای با واژههای مشخص است، میتوان از روشهای دیگری هم برای املای تصویری استفادهکرد.
این نوع املا به صورتهای مختلفی اجرا میشود: میتوان املای پنهان املای تصویری را با هم ادغام کرد: به این صورت که در یک جمله، جای کلمهای را خالی گذاشت و به جای آن تصویر قرار داد تا نام آن املای صحیح نوشته شود (عبداللهی حسینی،1386).
این شیوه به صورتهای مختلفی اجرا میشود: غلط یابی در متن: این نوع املا به این صورت است که یک متن به دانشآموزان داده میشود که در آن تعدادی از واژه ها،غلط نوشته شده است و دانشآموز باید آن واژههای غلط را پیدا کند و صحیح آنها را بنویسد.