چکیده:
«رئالیسم جادویی»، شیوهای درداستاننویسی است که درآمریکای لاتین ظهور کرد و با رمان «صدسال تنهایی» به شهرت جهانی رسید و نویسندگان بسیاری دراین شیوه از«گابریل گارسیا مارکز» تـاثیر پذیرفتند. این سبک نویسندگی در سالهای پیش از انقلاب با دگرگونیهایی، درحوزۀ داستان نویسی ایران وارد شد و در برخی آثارغلامحسین ساعدی؛ ازجمله «شب نشینی باشکوه» و «عزاداران بیل»، به صورت برجسته قابل مشاهده است. سپس رضا براهنی،شهرنوش پارسی پورو دیگران ازاین شیوه تاثیر پذیرفتند.
«منیرو روانی پور»، از جملۀ نویسندگانی است که اغلب داستانهای خود، به ویژه رمان «اهل غرق» را با همین شیوه و رویکرد نوشته است.
دراین پژوهش، کیفیّت تاثیرپذیری روانی پور از مارکز، و وجوه شباهت و تفاوتهای میان دو رمان، به صورت تحلیلی ـ توصیفی بررسی میگردد.
براساس نتایج حاصل از یافتههای تحقیق درمییابیم، نویسندگان هردو داستان، با درهم ریختگی ساختارهای قانونمند رمان، مشکلات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جامعۀ خویش را با درنظرداشتن باورهای بومی، اسطورهها و آئینها و خرافات در مواجهه با پدیدۀ مدرنیسم به نمایش گذاشتهاند. با این تفاوت که روانیپور، از دایره تقلید پا فراتر نهاده و به آفرینش هنری و استقلال در سبک شخصی دست یافته است.
خلاصه ماشینی:
بررسی تطبیقی رئالیسم جادویی در«صدسال تنهایی» مارکز و«اهل غرق» روانیپور دکترهوشنگ محمّدی افشار 1 رؤیا نجفیان کهن 2 چکیده «رئالیسم جادویی»، شیوهای درداستاننویسی است که درآمریکای لاتین ظهور کرد و با رمان «صدسال تنهایی» به شهرت جهانی رسید و نویسندگان بسیاری دراین شیوه از«گابریل گارسیا مارکز» تـأثیر پذیرفتند.
در این مقاله بخشهایی ازهردو رمان صد سال تنهایی و اهل غرق بررسی شده است و با ذکر نمونههایی از مؤلّفههای رئالیسم جادوئی درهردو متن و شباهتها و تفاوتهای چشم گیرِ آنها، به این پرسش پژوهش پاسخ داده میشود که آیا تاثیرپذیری روانی پور از مارکز در اهل غرق موّفق بوده است یا خیر؟ پیشینۀ پژوهش دربارۀ این دو رمان و نویسندگان شان پژوهشهایی صورت گرفته است که به اختصار به برخی اشاره میشود: «بینش اساطیریِ منیرو روانی پور» (1393)، نوشتۀ فرزانه مونسان وعباس خائفی؛ «بررسی رئالیسم جادوئی و تحلیل رمان اهل غرق» (1384)، نوشتۀ ناصر نیکوبخت ومریم رامین نیا؛ «بررسی تطبیقی مؤلفههای رئالیسم جادوئی در طبل حلبی از گونتر گراس و یک صدسال تنهایی از گابریل گارسیا مارکز» (1390)، نوشتۀ حمیدرضا کسیخان؛ «بررسی تطبیقی عزاداران بیل وصدسال تنهایی» (1389)، نوشتۀ اعظم توللی؛ «رئالیسم جادویی در آثار غلامحسین ساعدی»، نوشتۀ حسین مسجدی (1389).
ضرورّت و اهمیّت پژوهش رمان اهل غرق روانی پور یکی ازمهمترین آثاررئالیسم جادویی درایران به شمار میآید، و صدسال تنهایی مارکز نیز موّفق ترین اثرنوشته شده به این شیوه است.
(حکمی،1390: 7) توفان بزرگ (1955)، در ساعتی پلید(1962)، هیچ کی به کلنل ننوشت وچند داستان کوتاه دیگر(1961)، صدسال تنهایی (1967)، پائیز پدرسالار (1975)، روزشمارمرگ پیش گفته (1981)، عشق سالهای وبا(1985)، ژنرال در هزار توی خود (1985)، از عشق ودیگر شیاطین(1994)، ازجمله آثار این نویسنده است.