چکیده:
تراسل الحواس من المقولات السیمیائیة التی قامت علیها الصورة الشعریة الحداثیة فی بناء الاستعارات والتی من خلالها استطاعت الشاعرة سعاد الصباح أن تکسب شعرها إیحاءات ودلالات شعریة خصبة وفاعلة، کما أن تراسل الحواس یفتح الطریق للتعبیر عن أشیاء فی نفس الشاعر لا یمکنه التعبیر عنها إلا بها. وتبین الشاعرة من خلاله قدرتها علی تصویر تلک اللوحات البدیعیة التی تدعو إلی التفکیر والتأمل إلی ما وراء البنیة السطحیة وکشف البؤرة العمیقة التی تصورها اللوحات الفنیة من خلال تراسل الحواس. تعتمد هذه الدراسة علی المنهج الوصفی – التحلیلی، الذی یغوص فی البحث بالتحلیل الدقیق لاستنباط تراسل الحواس فی الصورة الشعریة من خلال حضورها السیمیائی. وتوصلت الدراسة إلی أن الشاعرة فی دیوان "أمنیة" قد استعملت تراسل الحواس التجریدی الحسی أکثر من الحسی والحسی والدال البصری کان له التأثیر الأکبر بین الحواس فی تکوین الصورة الشعریة لدی الشاعرة.
حسامیزی یکی از مقولههای نشانهشناسی است که در تصویرسازی شعر مدرن، ساخت استعارهها بر پایهی ان بنا میشود. «سعاد الصباح» ازاینطریق توانست برای اشعارش اهنگ و دلالتهای شعری زیبا و تاثیرگذار بیافریند چراکه حسامیزی راه را برای بیان مکنونات قلبی شاعر باز میکند و جز این راهی بهسوی انها نیست. شاعر توانمند بدین شکل، این تابلوهای بدیع و زیبا را بهتصویر میکشد و خواننده را به تفکر و تامل در ماورای شکل ظاهری ان و کشف ژرفای این تابلوهای هنری ازطریق حسامیزی دعوت میکند. روش انجام این پژوهش توصیفی-تحلیلی است که به بررسی و تحلیل دقیق استنباط حسامیزی در تصویرسازی شعر ازطریق نشانهشناسی میپردازد. در این پژوهش نتیجه گرفتهایم که شاعر در دیوان «امنیه» حسامیزی تجریدی-حسی را بیشتراز حسامیزی حسی-حسی بهکار برده است و تاثیر دلالتهای حسامیزی بصری نسبتبه دیگر حواس، که شاعر ازطریق ان تصویرسازی میکند، بیشتر است.
Synaesthesia is one of the semiotic categories on which the construction of metaphors is based in the modern poetic imagery. The poet, Souad al-Sabah, could create delightful and influential intonation and significations for her poems in this way since synaesthesia paves the way to express the deep secrets of the poet and it is just the way. An effective poet illustrates such creative and fascinating pictures therewith and invites the audience to think and contemplate beyond the seeming form and to discover the depth of these artistic pictures through it. This study is based on a descriptive-analytic approach which examines the accurate inference of synaesthesia in a poetic imagery through semiotics. The result demonstrates that the poet in her book “Umniah” has used the abstract-sensuous synaesthesia more than the sensuous-sensuous synaesthesia, and the influence of significations of visual synaesthesia, through which the poet makes imagination, is greater than the other types of senses.