چکیده:
سبک فرزندپروری یکی از نظریههای مطرح در حوزۀ روانشناسی است که در آن به بررسی جایگاه خانواده و تعامل آن با فرزندان میپردازد. براساس تقسیمبندی که «دیانا بامریند» از انواع سبک فرزندپروری ارائه کرده، چهار نوع شیوۀ فرزندپروری اقتدارگرایانه، مسامحهگرایانه، مستبدانه و آسانگیرانه را معرفی میکند و براین اساس به تحلیل نقش والدین در تربیت کودکان میپردازد. خواجه نصیرالدین طوسی، حکیم، فیلسوف و متکلم بزرگ قرن هفتم هجری، در اثر ارزشمند خود، اخلاق ناصری که از مهمترین رسالههای حکمت عملی بهشمار میرود، در سه باب اخلاق فردی، تدبیر منزل و سیاست مدن به تحلیل انسان، خانواده، تعلیم و تربیت و جامعه میپردازد. این پژوهش بر آن است تا به شیوۀ توصیفیـتحلیلی به بررسی نمودهای تعلیم و تربیت و شیوههای فرزندپروری در اخلاق ناصری براساس نظریۀ دیانا بامریند بپردازد. یافتههای پژوهش نشان میدهد، آنچه خواجه نصیرالدین طوسی در کتاب اخلاق ناصری از شیوههای تربیتی فرزندان و نقش والدین ارائه میدهد، براساس سبک فرزندپروری مستبدانه قابل بررسی است. از سویی دیگر، تحلیل مؤلفههای موجود در این اثر ما را به دستاوردهای درخوری در زمینۀ ویژگیهای تربیتی و آموزشی در ادبیات کلاسیک، بهویژه ادبیات تعلیمی میرساند.
Parenting style is one of the prominent theories in the field of psychology, which examines the position of the family and its interaction with children. Based on Diana Baumrind's classification of parenting styles, she introduces four types of authoritarians, permissive, authoritative, and neglectful parenting styles and analyzes the role of parents in raising children. Khwaja Nasir al-Din Tusi, a great philosopher and theologian of the seventh century AH, discusses ethics in his valuable work Naseri Ethics, which is one of the most important practical wisdom treatises, in three sections of individual ethics, household management, and civil politics, analyzing human beings, family, education, and society. This research aims to describe and analyze the educational aspects and parenting styles in Naseri Ethics based on Diana Baumrind's theory. The findings of the study show that what Khwaja Nasir al-Din Tusi presents about parenting styles and the role of parents in raising children in Naseri Ethics can be examined based on the authoritarian parenting style. On the other hand, analyzing the components of this work leads us to valuable achievements in the field of educational and instructional features in classical literature, especially educational literature.
خلاصه ماشینی:
یافتههای پژوهش نشان میدهد، آنچه خواجه نصیرالدین طوسی در کتاب اخلاق ناصری از شیوههای تربیتی فرزندان و نقش والدین ارائه میدهد، براساس سبک فرزندپروری مستبدانه قابل بررسی است.
در جستار حاضر به بررسی شیوههای تعلیم و تربیت و آموزش کودکان در قرن هفتم هجری میپردازیم تا با تحلیل اخلاق ناصری خواجه نصیرالدین طوسی، شیوۀ تربیتی او را با الگوهای تربیتی مطرح در علوم روانشناسی و نظریۀ بامریند بررسی و تأثیر شیوههای آموزشی خواجه نصیرالدین را بر زندگی و منش شخصیت اصلی کودک براساس این نظریه نشان دهیم.
پرسشهای پژوهش - براساس سبک فرزندپروری، آموزههای تعلیم و تربیت در اخلاق ناصری و اندیشۀ خواجه نصیرالدین طوسی چگونه توصیف و تبیین شده است؟ - براساس اخلاق ناصری، نقش والدین بهعنوان اولین شخصیتهای تأثیرگذار در تربیت فرزندان چگونه تبیین شده است و این اثر با کدامیک از سبکهای فرزندپروری همخوانی دارد؟ 1-3.
فرضیههای پژوهش - با توجه به اینکه یک باب از کتاب اخلاق ناصری به مبحث تعلیم و تربیت و نحوۀ آموزش کودکان اختصاص داده شده است، براساس سبک فرزندپروری میتوان به جهانبینی خواجه نصیرالدین دربارۀ شیوۀ تربیت فرزندان و اخلاقیات و نحوۀ تعامل با آنان پی برد.
(2017) "Investigating the relationship between managed parenting styles and self-esteem and procrastination", Master's thesis, Allameh Tabatabai University (In Persian).
"Investigating the relationship between parents' parenting styles and the responsibility and social development of male students", Master's Thesis, Allameh Tabatabai University, Tehran (In Persian).