چکیده:
پژوهش حاضر با هدف مقایسة آراء آیت الله خمینی و ویکتور فرانکل و با روش توصیفی– تحلیلی در صدد تبیین معنای زندگی از منظر این دو اندیشمند است. به رویکرد آیت الله خمینی که بر اساس وحی و عقل و شریعت دینی است، زندگی ذاتا ارزشمند و معنادار است و آنگاه که غایت و مطلوب، وصول به حق باشد، تمامی ارکان زندگی حقجویانه میگردد. معنا، جریان و سریان حق در زندگی انسان است که فناناپذیر و ابدی است. به باور فرانکل نیز معناداری زندگی، در زیست روحانی انسان تحقق مییابد. او خدا را امرغایی مینامد که فرد با خوداستعلایی و فرارفتن از خویش قادر است به حقیقت دست یابد. فرانکل با مشرب معنادرمانی خود، نوع نگرش انسان در مواجهه با موقعیتهای متفاوت زندگی و کسب تجارب برای بهتر زیستن را، روش معناداری زندگی میداند. با این بیان، هر دو اندیشمند کشف معنای زندگی را از طریق بعد روحانی انسان که متصل به امرمتعالی-ست، میسر میدانند لیک اصول دینی آیت الله خمینی در شناخت مولفههای معنای زندگی، با اتکاء به عقل و وحی بوده حال آنکه از نظر ویکتور فرانکل، ریشه در فطرت بشری دارد.
خلاصه ماشینی:
با این بیان، هر دو اندیشمند کشف معنای زندگی را از طریق بُعد روحانی انسان که متصل به امرمتعالیست، میسر میدانند لیک اصول دینی آیت الله خمینی در شناخت مؤلفههای معنای زندگی، با اتکاء به عقل و وحی بوده حال آنکه از نظر ویکتور فرانکل، ریشه در فطرت بشری دارد.
با این وصف پژوهش پیش رو در صدد پاسخ به این سوال است که بین دیدگاه آیت الله خمینی و ویکتور فرانکل در خصوص معنای زندگی چه شباهتها و تفاوتهایی وجود دارد؟ پیشینه تحقیق در خصوص پژوهش حاضر مطالعاتی از قبل صورت گرفته که برخی از آنها به اختصار مورد اشاره زیراست: - عجمین و همکاران(1396) در ارتباط معنا و سبک زندگی در گسترهی قران کریم و نقد دیدگاه دکتر فرانکل، دیدگاه فرانکل را دارای اشکالات مهم انسان شناختی و معرفت شناختی میداند.
Will to leanings Logos انسان در جستجوی معنای غایی فرانکل معتقد است انسان فطرتاً کمالجو است؛ او رابطهای درونی با امر متعالی دارد که فراتر از خود بوده و انسان در سیر و سلوک شخصی و درونی خود به سوی او در حرکت است، حال این استعداد معنوی انسان میتواند به عنوان معرفتی به واسطه فرارفتن از خود و مرزهای خشک علم و تجربه به دست آید و یا اینکه میتواند به عنوان بُعد روحی و معنویای باشد که خدای ناهوشیار در درون او حضور دارد.
ایمان به وجود مطلقی که از دسترس فهم و علم و شناخت بشر دور است و این ایمان، محرک استعلا یافتن انسان است با این تفاوت که ایمان نزد فرانکل، ذاتی و فطری بوده در تمامیت زندگی انسان، حتی در ناهوشیاری وی جریان دارد ولی در نظر آیت الله خمینی امری اکتسابی است.