چکیده:
مقدمه: امروزه به سبب فراگیرشدن زندگی ماشینی و وابستگی افراطی به خودرو، روح زندگی اجتماعی انسانها و تعاملات اجتماعی در مقیاسهای مختلف دیده نمیشود؛ این امر از یک سو سبب افت پایداری اجتماعی در سطح شهرها شده و از یک سو سبب شکلگیری مشکلات در دو بعد جسمی و زیست محیطی برای انسان و محیط میشود.. هدف: هدف از این پژوهش ارزیابی یک مجتمع مسکونی به منظور تعیین سطح پایداری اجتماعی و پیادهمداری و استخراج مولفههای حائز اهمیت در کنار ارائهی راهکار برای طراحی فضاهای موجود در یک مجتمع مسکونی با کیفیت میباشد. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش توصیفی و شیوهی پیمایشی انجام گرفته و به منظور جمعآوری و تحلیل صحیح اطلاعات، جامعهای آماری با بهرهمندی از پرسشنامه پنج ارزشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت دادهها برای استخراج کیفیت سطوح پایداری اجتماعی و پیادهمداری و سایر ریزمولفههای مربوطه، توسط نرمافزار spss موردتجزیه و تحلیل قرار گرفتند. قلمرو جغرافیایی پژوهش: در این پژوهش به منظور تطبیق جامعه آماری و موضوع تحقیق، مجتمع مسکونی لاکانشهر شهر رشت با جامعه آماری متشکل از 362 نمونه بر اساس جدول مورگان و روش کوکران، مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها و بحث: یافتهها نشان میدهند که سطح پایداری اجتماعی و پیادهمداری در مجتمع لاکانشهر با میانگین 17/3 از 5 در وضعیت قابل قبولی قرار دارد و ریزمولفههایی از قبیل "سرمایهی اجتماعی"، "عدالت فضایی" و "کیفیت سلسله مراتب و دسترسی از مهمترین عوامل موثر در تحقق پایداری اجتماعی در محیطهای پیادهمحور معرفی شدند. نتیجهگیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که چالشهایی در خصوص تحتالشعاع قرار گرفتن سطح پایداری اجتماعی و پیادهمداری این مجتمع بدلیل عدم پیشبینی بستر اختصاصی پیادهروی و دوچرخهسواری، ناامنی در برخی معابر در نقاط خلوت، عدم مناسبسازی برای قشر کمتوان، نورپردازی نامناسب بعضی از معابر و همچنین سطح پایین خوانایی برخی از نقاط وجود داشته که سبب تقلیل سطح مشارکت داوطلبانه میشود، میباشند. بنابراین با افزایش کیفیت مولفههای مذکور میتوان به افزایش سطح پایداری اجتماعی و پیادهمداری امیدوار بود.
Nowadays, due to the machinery-life epidemic and extreme dependence on vehicles, the social morality of the people and their social interactions, cannot be detected; accordingly, on one hand the level of social stability in societies has decreased significantly and on the other hand has caused issues in two physical and environmental dimensions for both humans and environment. The purpose of the following research is to evaluate “Lakanshahr residential complex” in order to determine the level of social stability and walking-orientation and extracting significant factors alongside presenting solutions to achieve instructions to design high-quality existing spaces in a proper residential complex. The current research is applied in a descriptive and survey method. The results show that the level of social stability and walking-orientation is in an acceptable range, with an average of 3.17 out of 5. Nevertheless, lack of suitable walking and cycling path, alongside unsafety in some routes and solitude areas and incompatible design for vulnerable cortex are the main challenges to have negative impact on the level of social stability and walking-orientation which causes less voluntary partnership from the residents.