چکیده:
بافتهای فرسوده و قدیمی شهری و رفع ناپایداری آنها، یکی از مباحث نظام برنامهریزی شهری است که نهادهای ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینی بافتهای مذکور سوق داده است. هدف این پژوهش شناسایی و ارزیابی شاخصها و عوامل موثر بر بازآفرینی شهری و ارائه مدلی یکپارچه و جامع برای تبیین این عوامل است که بافت قدیم شهر دزفول مورد مطالعه گرفته است. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی میباشد. جامعه آماری تحقیق، طبق سرشماری سال 1395 مرکز آمار ایران، دارای جمعیت 29277 نفر است. با استفاده از فرمول کوکران 384 نمونه تعیین گردید و به صورت تصادفی طبقهای انتخاب شدهاند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه میباشد البته از روشهای مصاحبه و مشاهده نیز در راستای تکمیل پرسشنامهها استفاده گردیده است. تحلیلهای آماری در نرمافزارهای Spss و Amos نشان میدهد چهار عامل اجتماعی، اقتصادی و... اثر معنیداری بر بازآفرینی بافت قدیم شهر دزفول است که عامل اجتماعی با بار عاملی 86/ 0 بیشترین اهمیت را در بین سایر عوامل دارد.
The regeneration of old and deteriorated urban fabrics and its instability are key issues within the urban planning system, prompting relevant institutions to reorganize and revitalize these areas. This study aims to identify and assess the indicators and factors that affect urban regeneration while providing an integrated model to elucidate these factors. Employing a descriptive-analytical and survey research method, this study focuses on the residents of the outdated Dezful structure, having a population of 29,277 according to the 2015 census. Cochran's formula determined a sample size of 384 individuals, who were randomly selected to complete the questionnaire. The data collection tool includes questionnaires, alongside interview and observation methods to ensure completeness. Statistical analyses using the SPSS and AMOS software reveal that social and economic factors significantly influence the reconstruction of the outdated fabric of Dezful, with the social factor being the most crucial, having a factor load of 0.86.
خلاصه ماشینی:
نصيري هنده خاله و سالاري نيا (١٣٩٦) در تحقيقي تحت عنوان تحليل عوامل مؤثر در بازآفريني بافت هاي فرسوده شهري منطقه ١٧ شهر تهران به اين نتيجه رسيده اند که با افزايش آگاهي شهروندان و اطلاع رساني به موقع از عملکرد پروژه ها، زمينه رضايت مندي جامعه مورد نظر افزايش يافته و ميزان قابليت هاي شهروندان براي مشارکت نيز افزايش مي يابد.
برنامه هاي بازآفريني به عنوان يک استراتژي جامع براي دستيابي به کيفيت بيشتر در برنامه ريزي و طراحي شهري در مناطق با سطح ناکارآمدي اجتماعي و فضاهاي نامطلوب شهري مورد استفاده قرار مي گيرند(١٨١ ,٢٠١٧ ,Privitera &La Rosa ) و اين رويکرد به دنبال پاسخگويي به مقولاتي چون رشد دوباره فعاليت هاي اقتصادي در نواحي اي که از دست رفته اند، احياي عملکردهاي اجتماعي که از ميان رفته يا شمول اجتماعي در جاهايي که محروميت رخ داده و احياي کيفيت زيست محيطي يا تعادل زيست محيطي در جاهايي که از دست رفته ، مي باشد(١٧٩ ,٢٠١٣ ,Manole &Alpopi ;٢ ,٢٠٠٣ ,.
/ شکل (٣) مدل بازآفريني شهري در بافت قديم شهر دزفول در جدول (٩) برآوردهاي مسيرها به همراه سطح معني داري آنها (شاخص هاي جزئي برازش) نشان داده شده است .
نتايج حاصل از مدل مرتبه دوم عاملي نشان مي دهد که براي بازآفريني شهري در بافت قديم شهر دزفول توجه به کليه عوامل اقتصادي ، اجتماعي، کالبدي و محيطي داراي اهميت است .