چکیده:
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهنآگاهی بر اعتمادبهنفس و تابآوری مادران دارای دانشآموز آهستهگام بود. پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون بههمراه گروه کنترل بود. جامعه پژوهش متشکل از 99 مادر دارای دانشآموز پسر آهسته گام بود که فرزندان آنها در سال تحصیلی 1400- 1399 در مدرسه کودکان استثنایی گلشن در شهر شیراز مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه شامل 16 مادر بود که به روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. درمانجویان در گروه آزمایش، درمان را در 8 جلسه دریافت کردند. دادهها بهوسیلۀ پرسشنامۀ عزتنفس روزنبرگ (SES) و پرسشنامۀ تابآوری کانر و دیویدسون (CD-RIS) جمعآوری شدند. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس در نرمافزار SPSS نسخۀ 22 انجام شد. یافتهها نشان داد که بین میانگین نمرات اعتمادبهنفس و تابآوری در دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت (P≤0.05)، اعتمادبهنفس و تابآوری افزایش یافتند و مداخله آنها را با میزان تاثیر 5/ 87 و 3/ 89 درصد بهبود بخشید. بر این اساس، شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی موجب افزایش اعتمادبهنفس و تابآوری در مادران دارای دانشآموز آهستهگام میشود. از اینرو میتواند بهعنوان درمان کاربردی در کلینیکها و مراکز درمانی استفاده شود.
The aim of this paper was to study was to Examine the Effectiveness of Mindfulness Based on Cognitive Therapy on Self-Confidence and Resilience of Mothers with Slow-Paced Student. The present research is semi-experimental study of pretest-posttest design with a control group. The study’s statistical population comprised 99 mothers of slow-paced students whose children attended Golshan School for Exceptional Children in Shiraz during the 2019 academic year. The research sample comprises sixteen mothers who were selected at random from the available population and divided into two groups: experimental and control. In the experimental Ggroup, participants will be treated for a total of eight sessions. The Self-Esteem Questionnaire (SES), which was developed by Rosenberg, and the Resilience Questionnaire (CD-RIS), which was created by Connor and Davidson, are utilized to gather the data. An analysis of data Covariance analyses were conducted utilizing SPSS software version 22. The results indicate a statistically significant distinction (P ≤ 0.05) in the average scores of self-confidence and resilience between the two groups. The intervention caused a cessation of self-confidence and resilience and an improvement in both with respective impact rates of 87.5% and 89.3%. Mothers of students who progress at a slower rate experience an increase in self-assurance and resilience as a result of mindfulness-based cognitive therapy. Consequently, it can be utilized in therapeutic centers and clinics as a complementary therapy.
خلاصه ماشینی:
اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اعتمادبه نفس و تاب آوری مادران دارای دانش آموز آهسته گام 3 آزاده چوب فروش زاده ١*، حسن هوشمند٢، ماجده خسروی لاریجانی ١.
اثربخشی این درمان در برخی از آزمایش های تصادفی و کنترل شده بررسی شده است و تأثیرات آن بـر کـاهش اضـطراب در بیمار مبتلا به سرطان (لنگاچر و همکاران ٥، ٢٠١٢)، کاهش افسردگی و روان رنجوری (اسمیت و همکاران ٦، ٢٠١١)، عـزت نفس و اضطراب اجتماعی (راسموسن و پیگدینا٧، ٢٠١١؛ اسـکندر، ١٣٩٥)، عـزت نفس جسـمانی (دیجکسـترا و بارلـدز٨، ٢٠١١)، ارتقـای عواطف اجتماعی کودکان (سمپل و همکاران ٢٠١٠،٩)، کاهش افکار مزاحم (هپبورن و همکاران ١٠، ٢٠٠٩)، بهبـود کیفیـت خـواب (فود-لانگ و همکاران ١١، ٢٠١٠)، کاهش اضطراب ، استرس و اعتمادبـه نفس افـراد مبـتلا بـه دیابـت (والا و همکـاران ، ١٣٩٤)، پریشانی روان شناختی و راهبرهای شناختی تنظیم هیجان (بیرامی و همکاران ، ١٣٩٣) و افسردگی و امید به زندگی مـادران دارای کودک کم توان ذهنی (خالقیپور و زرگر، ١٣٩٣)، در گروه های مختلف نشان داده شده است ؛ بر این اساس ، مـادران دارای فرزنـد آهسته گام نیز با افزایش اعتمادبه نفس و تاب آوری خود راحت تر بر شرایط دشوار خویش فائق میآیند (موسوی و همـایی، ١٣٩٨).
Comparison of the effect of emotion training and cognitive therapy based on mindfulness on psychological distress and cognitive emotion regulation strategies of mothers of mentally retarded children.
The effect of cognitive therapy training based on mindfulness on students' self- esteem and social anxiety.