چکیده:
جرائم علیه اموات، از مباحث مطرح در حقوق جزا بوده و به معنای وارد نمودن صدمه اعم از مادی و معنوی به جسد مرده و یا شخصیت معنوی او مییاشد که به طریق بریدن سر، قطع یا نقص سایر اعضاء و جوارح و یا به صورت قذف، توهین و افتراء نسبت به مرده قابل تحقق است. سوال پژوهش حاضر این است که «آیا توهین به اموات از منظر دکترین حقوقی و قوانین کیفری ایران جرم انگاری شده است؟» فرضیه پژوهش این است که توهین به اموات به صورت خاص در قوانین کیفری ایران جرم انگاری نشده است و به همین خاطر در این خصوص بین حقوقدانان اختلاف نظر وجوددارد. لکن با عنایت به اینکه توهین به مرده، توهین به ورثه محسوب می شود و همان طور که قذف نسبت به میت جرم انگاری شده، توهین نیز دارای وصف کیفری است و نظریه مشورتی اداره حقوقی قوه قضاییه نیز موید این دیدگاه است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است.
خلاصه ماشینی:
آقاي دكتر آقائي نيا در كتاب جرايم عليه اشخاص ( معنوي ) در صفحه 28 با بيان اين مطلب كه:« با توجه به اطلاق مواد قانوني نسبت به مخاطب ( توهين به افراد ) كه منصرف از زنده بودن است، در قيد حيات بودن طرف توهين شرط نيست و توهين به مرده نيز جرم و قابل مجازات است» معتقد هستند كه توهين به مردگان هم مصداق دارد، ضمنا در ادامه ايشان ذكر مي كند كه:« تصريح به واژه « مرده » در جرم قذف كه در مفهوم عام، توهين محسوب مي شود، نشانه اي از توجه قانونگذار در حمايت از لزوم خودداري از هتك حرمت آنان است » هرچند كه دكتر آقائي نيا مستند خود در بحث توهين به مردگان، ماده 727 كتاب تعزيرات ذكر كرده اند كه خود جاي نقد دارد؛ ضمنا آقاي دكتر آقائي نيا در صفحه 37 كتاب فوق صراحتاً اعلام كرده اند كه:« افراد، شامل كليه اشخاص اعم از حقيقي، حقوقي، زنده، مرده، زن، مرد، عاقل، مجنون، صغير، بالغ، ايراني، بيگانه مسلمان يا غير مسلمان، حكومتي و امثال آنهاست» كه استدلال آقاي دكتر ميرمحمد صادقي را محل خدشه قرار مي دهد.