چکیده:
زمینه و هدف: بیماری دیابت نوع دو از شایعترین بیماریهای سوختوساز شناختهشده در جهان و علت اصلی مرگومیر در بسیاری از کشورهاست که هر ساله افراد زیادی را درگیر میکند. هیپرگلیسمی مزمن ناشی از دیابت نوع دو موجب ایجاد فشار اکسایشی در مسیرهای مختلف بدن میشود، ازاینرو هدف از این پژوهش مقایسة تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی سنتی و تمرین مقاومتی با وزن بـدن ( TRX) بر برخی شاخصهای اکسایشی و ضداکسایشی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روشها: نمونة آماری پژوهش ۳۰ زن مبتلا به دیابت نوع دو با ردة سنی 40-55 سال بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند و بهطور تصادفی در سه گروه، تمرین مقاومتی (ده نفر)، گروه TRX(ده نفر)، گروه کنترل (ده نفر) قرار گرفتند. گروههای تجربـی، تمریـن مقاومتـی سـنتی و TRX را سـه جلسـه در هفتـه بـه مـدت هشـت هفتـه بـا شـدت 65-80 یـک تکـرار بیشـینه اجـرا کردنـد، درحالیکه گـروه کنتـرل در هیـچ برنامـة تمرینـی در مـدت زمـان اجـرای پژوهـش شـرکت نکـرد. نمونههای خون سیاهرگ محیطی پیش از شـروع تمریـن و 48 سـاعت پس از آخریـن جلسـة تمریـن از همة آزمودنیها گرفتـه شـد و بـرای بررسـی سـطح سـرمی شاخصهای SOD, GPXوMDA اســتفاده شد. در این پژوهش از آزمون t همبسته برای بررسی تفاوتهای درونگروهی و از تحلیل کوواریانس با استفاده از آزمون تعقیبی بنفرونی برای بررسی تفاوتهای بینگروهی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد پس از هشت هفته تمرینات مقاومتی سنتی و TRX افزایش معناداری در سطوح SOD و GPX در دو گروه تجربی مشاهده شد (۰۵/۰ >P). با این همه در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد، همچنین مقدار MDA پسآزمون در مقایسه با پیشآزمون در هر دو گروه تمرینی مقاومتی سنتی و TRX کاهش معناداری نشان داد. نتایج تحلیل بینگروهی نشان داد که بین دو گروه تمرین مقاومتی و TRX بر شاخصهای SOD, GPXوMDA تفاوت معناداری وجود ندارد )۰۵/۰(P>. نتیجهگیری: بر اساس نتایج بهدستآمده میتوان گفت که احتمالاً هر دو روش تمرینی میتوانند در بهبود شاخصهای اکسایشی (SOD و GPX) و ضداکسایشی (MDA) زنان مبتلا به دیابت نوع دو مؤثر باشند.
Background and Purpose: Type 2 diabetes is one of the most common metabolic diseases known in the world and is the main cause of death in many countries, affecting many people every year. Chronic hyperglycemia caused by type 2 diabetes causes oxidative stress, therefore this study compared the effect of eight weeks of traditional resistance training and Total Body Resistance Exercise (TRX) on some oxidative and anti-oxidative indicators in women with type 2 diabetes. Materials and Methods: Thirty women with type 2 diabetes (age, 40-55 years) participated in the study and randomly were divided into three groups of resistance training (n=10), TRX group (n=10), control group (n=10). The experimental groups performed traditional resistance training and TRX three times a week for eight weeks at an intensity corresponding to 80-65% of a maximum repetition, while the control group did not participate in any training program during this period. Blood samples were taken from all subjects before training and 48 hours after the last training session and were used to determine the serum level of superoxide dismutase (SOD), Glutathione Peroxidase (GPx) and malondialdehyde (MDA). Paired t-test was used to investigate the within-groups differences, and the analysis of covariance using Bonferroni's post-hoc test was used to investigate the differences between groups. Results: Present study showed that after eight weeks of traditional resistance training and TRX, significant increases in SOD and GPX levels were observed in the two experimental groups (p0.05). Conclusion: Based on said the findings of present study it could be concluded that both training methods can improve oxidative (SOD and GPX) and anti-oxidative (MDA) indices in women with type 2 diabetes.