چکیده:
دو فریضه بزرگ امر به معروف و نهی از منکر ،جزو مهمترین احکام اجتمـاعی اسـلام و از وظـایف و واجبـات
قطعی مسلمانان است . آزادی نیز یکی از اهداف ارسال رسل و از طرفی مورد تاکید اسلام و از اهـداف ارسـال
پیامبران است .
عده ای از روشنفکران بر این باوراند که امر به معروف و نهی از منکر نوعی اجبار و الزام در آن وجود دارد. و با
آزادی و بیانیه حقوق بشر در تضاد است در این مقاله به روش تحلیل محتوا و داده های کتابخانـه ای در پـی
آن هستیم که این اختلاف ظاهری را بررسی کنیم که نه تنهـا بـین امـر بـه معـروف و نهـی منکـر بـا آزادی
تعارضی نیست بلکه امر به معروف ونهی از منکر وسیله ای برای رسیدن به آزادی است .
خلاصه ماشینی:
بر اساس چنين تلقياي، اين باور شکل ميگيرد که دست يافتن به حق آزادي، در صورتي در جوامع اسلامي عينيـت مييابـد که همه موانع فرا روي آن ، از جمله احکام فقهي مانند امربه معروف و نهي از منکر که به نحوي داراي سرشت دخالت در سرنوشت و رفتار ديگران است ، تعطيل يا تحديد و يا بازتفسير شود شيوع چنين تلقي نسبت به جايگاه امربه معروف و نهيازمنکر، و تلقين آن در ميان اقشـار مختلـف ، بخصـوص تحصيل کردگان جوان ، لااقل دو آفت خطرناک را در پي خواهد داشت ؛ نخست ايجاد بدبيني فراگير، نسبت به همه احکام اجتماعي فقه اسلامي، از جمله دو فريضه مترقي و بيمانند امربه معروف و نهـي از منکـر اسـلامي، که بر اساس نص آيات قرآن کريم ، عمل بدان ها مايه مباهـات و امتيـاز امـت اسـلامي از سـايرين اسـت ؛ دوم ترويج فرهنگ بيخبري و بيپروايي در برابر وظايف شرعي و ناديده گرفتن تکاليف و مسئوليت هاي اجتمـاعي دين و تحميل بيانصافي نسبت به ماهيت فاخر و پيامدهاي بسيار مثبت و مفيد امربه معروف و نهـي از منکـر اسلامي در عرصه حيات فردي و اجتماعي.
استاد مطهري نيز به به اين امر مهم توجه خاصي دارد و در اين باره مي گويد »آزادي اجتماعي ، يعني بشر بايد در اجتماع از ناحيه ساير افراد اجتماع ، آزادي داشته باشـد ، ديگـران او را استخدام و استثمار ننمايند.