چکیده:
تدریس مشترک، روشی نوین برای همکاری دو معلم در آموزش زبان به زبانآموزان است. برای اطمینان از اثربخشی این شیوه آموزشی بر آموزش ابعاد مختلف زبان، شامل دستور، واژه، خواندن، نوشتن، املا و غیره، لازم است آموزش مشترک هر یک از این زمینهها بررسی شود. مطالعه حاضر به بررسی تأثیر تدریس مشترک دو معلم بر آموزش دستور زبان میپردازد. به این ترتیب که از یک سوء استفاده از این شیوه در آموزش زبان انگلیسی بهعنوان زبان خارجی و از سوی دیگر، تأثیر آن بر آموزش زبان فارسی بهغیر فارسیزبانان مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور یک کلاس از فراگیران زبان انگلیسی، بهعنوان زبان خارجی و کلاس دیگری از فراگیران خارجی زبان فارسی برای بررسی در نظر گرفته شد. در کنار هر یک از این کلاسها، یک کلاس مشابه نیز بهعنوان گروه کنترل (شاهد) در نظر گرفته شد. در هر یک از کلاسهای مورد آزمایش، دو مدرس که یک نفر به آموزش زبان فارسی و دیگری به آموزش زبان انگلیسی تسلط داشت، به تدریس دستور زبان به گروههای آزمون پرداختند. بر اساس یافتههای پژوهش میزان اثربخشی آموزش دستور زبان در هر دو گروه آزمون، یعنی خارجیانی که با دو معلم دستور زبان انگلیسی را فراگرفتند و غیر فارسیزبانان که با دو معلم دستور فارسی را آموزش دیدند، نسبت به گروههای کنترل در سطح معنیداری افزایش یافت. یافتههای این پژوهش تطبیقی نشان داد که تأثیر این روش در مورد زبان آموزان خارجی زبان فارسی نسبت به زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی در مقایسه یکسان بود.
Co-teaching is a new approach to language instruction where two teachers work together to educate learners. To ensure the effectiveness of this instructional method on various language dimensions, such as grammar, vocabulary, reading, writing, spelling, etc., it is necessary to examine the collaborative instruction in each of these areas. The current study focuses on investigating the impact of co-teaching by two teachers on grammar instruction. Specifically, the study examines the use of this approach in teaching English as a foreign language and its effect on teaching Persian to non-Persian speakers. To accomplish this, one class of English learners and another class of foreign learners of Persian were selected for evaluation purposes. Alongside these classes, a similar class was designated as the control group. In each of the experimental classes, two instructors, one proficient in teaching Persian and the other in teaching English, were responsible for delivering grammar instruction to the test groups. Based on the research findings, the effectiveness of grammar instruction in both test groups, i.e., foreigners who learned with two English grammar instructors and non-Persian speakers who learned with two Persian grammar instructors, significantly increased compared to the control groups. The comparison between the two environments yielded no significant results. Furthermore, in interviews with the language learners, their attitudes towards language teaching by two teachers were questioned and analyzed. The interview results with the participants indicated the satisfaction and positive responses of the language learners towards co-teaching, while also highlighting the advantages and disadvantages of utilizing this approach.
خلاصه ماشینی:
يکي از دلايلي که موجب اين مقاومت مي شود، سطح پايين تر روحيۀ همکاري در فرهنگ ايرانيان ، در مقايسه با کشورهاي غربي است ؛ البته به نظر مي رسد در آموزش زبان فارسي به خارجيان ، تدريس مشترک با استقبال بيشتري روبه رو شود؛ زيرا معلم اصلي نياز به معلمي که زبان مادري دانش آموزان را بداند، بيشتر احساس ميکند؛ اين در حالي است که معلمان کلاس هاي زبان انگليسي در ايران ، احتمالا مقاومت بيشتري براي اجراي اين روش نشان ميدهند.
به طور مشخص ، اغلب تحقيقات تاکنون بر روي مقايسۀ اثربخشي تدريس مشترک دستور زبان در دو محيط آموزش فارسي و انگليسي، تمرکز نداشته اند و نگرش زبان آموزان به اين رويکرد، مورد بررسي واقعي قرار نگرفته است .
بررسي محيط هاي آموزش انگليسي، تأثير مثبت کاربست اين روش در بهبود دانش زباني زبان آموزان را اثبات کرده و نشان داده است که اگر در آن ها از مدل معلم بومي و يک معلم غيربومي استفاده شود، اثربخشي مثبت در بر خواهدداشت (٢٠٠٦ ,Walker &conf.
اين بدان معني است که تدريس مشترک، باعث تفاوت معني داري در گروه آزمايش شده است و در پاسخ به پرسش اول پژوهش ، نتايج نشان ميدهد که تدريس مشترک در کلاس هاي آموزش انگليسي، به عنوان زبان خارجي، اثربخشي فراواني بر افزايش يادگيري دستور زبان در زبان آموزان دوزبانه دارد.
اين نتايج ، اثربخشي تدريس مشترک در کلاس هاي آموزش زبان انگليسي و فارسي را نشان ميدهد.
International Journal of Foreign Language Teaching and Research, 9 (37), 143-150.