چکیده:
پژوهش حاضر به بررسی نقش میانجی تحریک استرس حسابرس در رابطه بین فشار بودجه زمانی و کیفیت حسابرسی می پردازد. با توجه به اهمیت مسائل اخلاقی و فرهنگ اخلاقی در هر سازمان یا موسسه و تاثیر قابلتوجهی که بر عملکرد خواهد داشت، در پژوهش حاضر تاثیر فرهنگ اخلاقی سازمانی بهعنوان تعدیلکننده در رابطه فشار بودجه زمانی، استرس حسابرس و در نتیجه کیفیت حسابرسی مورد مطالعه قرار گرفته است. دادهها از طریق 174 پرسشنامه که توسط حسابرسان شاغل در موسسات حسابرسی با استفاده از یک پیمایش مبتنی بر وب جمعآوری شد و با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی در سال 1401 مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که فشار بودجه زمانی بر کاهش کیفیت حسابرسی و تحریک استرس حسابرس تاثیر مثبت و معنادار دارد. تحریک استرس بر کاهش کیفیت حسابرسی تاثیر مثبت و معنادار دارد. علاوه بر این، فرهنگ اخلاقی سازمانی رابطۀ بین فشار بودجه زمان با تحریک استرس و رابطۀ بین تحریک استرس با کاهش کیفیت حسابرسی را تعدیل میکند. همچنین فشار بودجه زمان با توجه به نقش میانجی تحریک استرس بر کاهش کیفیت حسابرسی تاثیر دارد.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اينکه صلاحيت ارزيابي و اندازه گيري مناسب کيفيت حسابرسي براي شرکت هاي حسابرسي، قانون گذاران ، جامعه ، استفاده کنندگان صورت هاي مالي و استانداردسازان به طور جامع از اهميت بالايي برخوردار است ، پژوهش حاضر تلاش دارد که با توجه به اهميت اين موضوع و حفظ منافع تمامي ذينفعان و همچنين عدم بررسي رابطه هم زمان بين کيفيت حسابرسي، فشار زمان ، تحريک استرس حسابرس و فرهنگ سازماني اخلاقي، شکاف مطالعاتي در اين مورد را برطرف سازد.
بنابراين اصليترين سؤال پژوهش حاضر اين است که آيا فشار بودجه زماني بر کاهش کيفيت حسابرسي با توجه به نقش ميانجي تحريک استرس حسابرس و نقش تعديلگر فرهنگ اخلاقي سازماني تأثيرگذار است ؟ اهميت کيفيت حسابرسي از ارتباط بين وروديها و پيامدهاي حسابرسي با کيفيت حسابرسي براي بررسي عوامل مرتبط ، استقلال ، تصدي، چرخش و تخصص حسابرس بيشتر آشکار ميشود.
در اين پژوهش نتايج به دست آمده حاکي از آن است که فرهنگ اخلاقي سازماني به ميزان ٠/١٦- رابطۀ بين فشار بودجه زماني و تحريک استرس را تعديل ميکند و با توجه به اينکه مقدار t خارج از بازة ٢/٥٨± قرار دارد (٤/٤٦ =t)، اين ضريب مسير در سطح ٠/٠١ معنيدار ميباشد و لذا اين فرضيه با اطمينان ٩٩% تأييد ميشود.
در اين پژوهش نتايج به دست آمده حاکي از آن است که فرهنگ اخلاقي سازماني به ميزان ٠/١٤- رابطۀ بين تحريک استرس و کاهش کيفيت حسابرسي را تعديل ميکند و با توجه به اينکه مقدار t خارج از بازة ١/٩٦± قرار دارد (١/٩٧٣ =t)، اين ضريب مسير در سطح ٠/٠٥ معنيدار ميباشد و لذا اين فرضيه با اطمينان ٩٥% تأييد ميشود.