چکیده:
تبرک به قبور صالحان از جمله اموری است که از صدر اسلام در میان مسلمانان رایج بوده و مسلمانان بهجهت بهرهمندی از برکات مادی و معنوی، به قبور اولیاءالله تبرک میجویند؛ اما محمد بن عبدالوهاب (بینانگذار وهابیت)، با استناد به آیات شریفه 20 و 19 سوره مبارکه نجم، فتوا به شرک بودن تبرک داده است؛ وی حدیث «ذات أنواط» را ذیل این آیات ذکر نموده و آن را دلیل بر شرکاصغر بودن تبرک میداند؛ در حالیکه مفسران شاخص فریقین معتقدند، اوّلاً، این آیات درباره بتپرستهایی است که از بتها استمداد میکردند؛ نه مسلمانانی که به قبور اولیاءالله تبرک میجویند؛ ثانیاً مفسران، روایت «ذات انواط» را ذیل آیات 138 سوره اعراف و 108 سوره بقره که مربوط به درخواست جواز پرستش اصنام از سوى بنیاسرائیل است، ذکر نمودهاند؛ بنابراین روایت ذات انواط، ارتباطی با موضوع تبرک جستن مسلمانان به قبور اولیاءالله نداشته و نمیتوان جهت اثبات عدم مشروعیت تبرک، به آن استناد کرد.
Resorting to graves of righteous people has been common among the Muslims from the very beginning of Islam. Muslims do this for blessing and seeking help from the dead. Muhammad ibn Abd al-Wahhab (the founder of Wahhabi movement) maintains that this act is forbidden and consider if a kind of Shirk. He mentioned the two verse from An-Najm surah (the verse 19 and 20) for his proof to accuse Muslims to polytheism. Muhammad ibn Abd al-Wahhab cited the Hadith “Dhat Anwat” under these verses. According to him, this narration is a good proof for being the act of resorting to the graves a Minor Shirk. While, if we have a glance to the views of both Shia and Sunni scholars, it shows that these verses is descended on the pagans and not for Muslims visiting the graves. Also, The Hadith “Dhat Anwat” is related to the verse 138 from the Araf surah and the verse 108 from surah Al-Baqarah. These verses refer to worshipping idols by Bani Israel. Therefore, The Hadith “Dhat Anwat” has no connection with the visiting the graves by the Muslims and we can not use it to refute the legitimacy of visiting the graves.
خلاصه ماشینی:
پــژوهش نامــۀ نقــد وهابیــت ؛ ســراج منیــر٢ ســال یــازدهم ٢ شــمارٔە ۴۳ ٢ Ħــاییز ۱۴۰۰ صـــفحات : ۵۷- ۴۷ ٢ تــــاریخ دریافــــت : ۱۴۰۰/۰۶/۱۵ ٢ تـــــاریخ تأییــــد: ۱۴۰۰/۰۹/۲۵ بررسی تضاد دیدگاه محمد بن عبدالوهاب با دیدگاه مفسران شاخص فریقین ، در شرکپنداری تبرک به قبور صالحان (با تاکید بر آیات ۲۰ و ۱۹ سوره نجم ) مصطفی سندگل قلعه نوی * چکیده تبرک به قبور صالحان از جمله اموری است که از صدر اسلام در میان مسلمانان رایـج بوده و مسلمانان به جهت بهره مندی از برکات مادی و معنوی ، به قبور اولیاءاللـه تبـرک می جویند؛ اما محمد بن عبدالوهاب (بینان گذار وهابیت )، با استناد به آیات شـریفه ۲۰ و ۱۹ سوره مبارکه نجم ، فتوا به شرک بودن تبرک داده است ؛ وی حدیث «ذات أنـواط » را ذیل این آیات ذکر نموده و آن را دلیل بر شرکاصغر بودن تبرک میداند؛ در حالیکـه مفسران شاخص فریقین معتقدند، اّولاً ، این آیات دربـاره بـت پرسـت هـایی اسـت کـه از ً بت ها استمداد میکردند؛ نه مسلمانانی که بـه قبـور اولیـاءاللـه تبـرک مـیجوینـد؛ ثانیـا مفسران ، روایت «ذات انـواط » را ذیـل آیـات ۱۳۸ سـوره اعـراف و ۱۰۸ سـوره بقـره کـه مربوط به درخواست جواز پرستش اصنام از سوی بنی اسـرائیل اسـت ، ذکـر نمـوده انـد؛ بنابراین روایت ذات انواط ، ارتباطی با موضوع تبرک جستن مسلمانان به قبور اولیاءاللـه نداشته و نمیتوان جهت اثبات عدم مشروعیت تبرک ، به آن استناد کرد.
نتیجه محمد بن عبدالوهاب با استناد به آیات شریفه ۲۰ و ۱۹ سوره مبارکه نجم ، تبرک بـه قبـور اولیاءالله را شرک دانسته و حـدیث ذات انـواط را تفسـیر ایـن آیـات مـی دانـد؛ در حـالیکـه مفسرین شاخص فریقین ، این آیات را در مورد بت پرست هایی میدانند که بـت هـا را مـی - پرستیدند و شأنی مستقل برای آنان قائل بودند.