چکیده:
وهابیت مهمترین چالش جهان اسلام در سه قرن اخیر است که با تکفیر مسلمانان، امت اسلامی را چندپاره کرده و فرصتی برای دستاندازی دشمنان اسلام فراهم نموده است. آنان با شرکانگاری برخی امور از قبیل استغاثه، استشفاع و نذر، مسلمانان را بدتر از مشرکان عصر نزول توصیف میکنند. این سخن وهابیت برگرفته از مبنای فکری آنان در تعریف عبادت است که با دست بردن در آن، قصد و نیت را از تعریف عبادت خارج کرده و بسیاری از امور را بهصرف تشابه ظاهری با افعال مشرکان، در زمره امور شرکی بهشمار آوردهاند. در این مقاله، با مراجعه به روایات اهلبیت(، دیدگاه وهابیت درباره مفهوم عبادت مورد نقد و بررسی قرار میگیرد و از این رهگذر، ثابت میشود که ائمه معصومین(، عبادت را بر دو رکن استوار دانستهاند؛ اول، خضوع و اطاعت و دوم، قصد و نیت. برای این منظور، روایات اهلبیت( با نگاه تحلیلی مورد پژوهش قرار گرفته و ماهیت عبادت از میان سخنان معصومان(، استخراج گردیده است.
Wahhabism is the most important challenge of the Islamic world in the last three centuries. The Wahhabists by excommunicating Muslims have divided the Islamic Ummah and provided an opportunity to attack the enemies of Islam. They maintain that Muslims are worse than the polytheists at the Age of the Holy prophet. According to Wahhabi belief, some acts like intercession, supplication and vows are forbidden. The main reason for this kind of Takfiri ideology is arisen from their definition from worshipping. According to Wahhabism, the intention is not so important in worshipping and just the apparent similarity is enough for worshipping. In this essay, and by a descriptive analytic method, and by referring to the narrations of Ahl al-Bayt, the Wahhabi point of view about the concept of worshiping is criticized. The infallible Imams divided the worshipping in two kinds: first, submission and obedience and second, intention. We will have a quick survey on the Ahlobayt narrations on the nature of worshipping.
خلاصه ماشینی:
در این مقالـه ، بـا مراجعـه بـه روایـات اهـل بیـت ع ، دیدگاه وهابیت درباره مفهوم عبادت مورد نقد و بررسی قرار مـیگیـرد و از ایـن رهگـذر، ثابت میشود که ائمه معصـومین ع ، عبـادت را بـر دو رکـن اسـتوار دانسـته انـد؛ اول ، خضوع و اطاعت و دوم ، قصد و نیت .
٥. «کل من آمن برسالة نبینا محمد صلی الله علیه [وآله ] وسلم وسائر ما جاء به فی الشریعة إذا سجد بعـد ذلـک لغیـر اللـه مـن پیش از نقد دیدگاه وهابیت از منظر روایات اهل بیت ع ، ذکر این نکته ضروری اسـت کـه تعریف بیان شده ، از جهت اسلوب علمی نادرست است ؛ زیرا میان معنای مصدری و اسـم مصدری تفکیک نشده است .
بخش اول تعریف وهابیت (هی غایة الخضوع والتذلل ، وغایة الحب والتعلق لمن فعل له ذلک)، به ماهیت عبادت به معنای مصدری (عبادت کردن ) اشاره دارد؛ بـدین معنـا کـه اگر کسی قصد انجام عبادت دارد، باید نهایت خضوع و محبت خود را به کار گیرد تا عبادت محقق شود؛ اما بخش دوم تعریف (هی اسم جامع لکل ما یحبه الله ویرضاه مـن الأقـوال والأعمال الباطنة والظاهرة)، مربوط به حوزه اسـم مصـدری (عبـادت ) اسـت ؛ یعنـی فعـل عبادی آن ، فعلی اسـت کـه خداونـد آن را دوسـت دارد و بـه آن راضـی اسـت ؛ در نتیجـه ، همسان آوردن این دو تعریف در کنار هم (که جمله «و بعبارة اخری» گویای آن اسـت کـه این دو تعریف ، یک معنا را میرسانند)، نادرست است .