چکیده:
"زبان" سیستمی ذهنی است که با استفاده از تعدادی محدود نشانههای زبانی (واژگان) و تعدادی محدود قاعدۀدستوری، تعدادی نامحدود جمله، جهت ارتباط و انتقال اطلاعات میسازد "زبانشناسی" مطالعۀ علمی و روشمند زبان (بررسی زبان بر اساس نطریهای همگانی بهگونهای که بتوان درستی پژوهش را با روشهای تجربی آزمود) است، در چند مرحله شامل: 1- جرقۀ فکری 2- مشاهده و طبقه بندی 3- گردآوری و فهرست دادهها 4- فرضیه 5- آزمودن فرضیهها. "زبانشناسی تاریخی" (=در زمانی) و "زبانشناسی همزمانی"، دو رویکرد پیشنهادی سوسور زبانشناس سوئیسی برای مطالعۀ دستگاههای نشانه شناختی است. "زبانشناسی تاریخی"، مسائل و تغییرات زبانی را در زمانهای مختلف میکاود، درحالیکه زبانشناسی همزمانی، روشی است جهت بررسی مسائل و تغییرات زبانی در یک نقطۀ مشخص زمانی. نظر به اینکه در مطالعات زبانی، مطالعۀ همزمانی صرف، عملا ممکن نیست، نگارندگان کوشیدهاند با کمک دو رویکرد در زمانی و همزمانی، بخشی ازساختار آوایی بختیاری (برخی محدودیتهای واج آرایی، خوشههای همخوانی...) را توصیف، تحلیل و تبیین نمایند. نتایج تحقیق که به شیوه توصیفی– تحلیلی و بر پایۀ روش اسنادی است، نشان میدهد، در نظام ارتباطی بختیاری، محدویتهای آوایی موجود در خوشههای همخوانی، در واژگان ساده، مشتق و مشتق - مرکب، بیشتر ازواژگان مرکب است؛ یعنی محدودیتهای خوشهای در واژگان مرکب، بسیار کمتر است؛ درهجای cvcc وجود خوشۀ ,tr , č* ,b* , p* p* (بجز وام واژههایی چون pamp...) غیرممکن است؛ یعنی b وp نمیتوانندعضو اول خوشۀ دوهمخوانی باشند؛ p حتی نمیتواند عضو دوم خوشۀ دوهمخوانی باشد، ,b , č.. نمیتوانند عضو اول خوشۀ دو همخوانی باشند و...