چکیده:
مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر لاموتریژین در پیشگیری از تغییرات رفتاری و بیوشیمیایی ناشی از استرس در یک الگوی جانوری اختلال پس از استرس ضربهای انجام شده است. مواد و روشکار: 19 موش پس از رویارویی با جریان الکتریسیته بهعنوان عامل استرسزا در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. تغییرات رفتاری در دستگاه ماز مرتفع در 24 ساعت، هفته سوم و هفته ششم و کورتیزول پلاسما نیز بهعنوان نشانهای از تغییرات بیوشیمیایی، در هفته هفتم پس از استرس اندازهگیری شد. یک دوز خوراکی از لاموتریژین یک ساعت پس از رویارویی با استرس به گروه آزمایش و نرمالسالین به گروه گواه داده شد. دادهها بهکمک آزمونهای آماری t ، t مزدوج و اندازهگیریهای مکرر تحلیل شدند.یافتهها: رفتار ناشی از اضطراب در گروه آزمایش کمتر از گروه گواه و تفاوت از نظر آماری معنیدار بود. همچنین سطح سرمی کورتیزول موشهای گروه آزمایش در هفته هفتم بهطور معنیداری کمتر از گروه گواه بود. بین گروهها از نظر تغـییرات رفتاری در 24 ساعت اول و هفته سوم تفاوتی دیده نشد.نتیجهگیری: لاموتریژین از تغییرات رفتاری و بیوشیمیایی ناشی از استرس پیشگیری میکند.
خلاصه ماشینی:
"در این هنگام در گیوتینی 1- Adamec 2- Burton3- Shallow 4- Budgell5- Pynoos 6- Ritzmann7- Steinbery 8- Geonjian9- Presecaru 10- Ottenweller11- Natelson 12- Pitman13- Drastal 14- long-term potentiation15- N-Methyl-D-Aspartate 16- McEwen 17- posttraumatic stress disorder18- Berlant 19- Van Kammen20- Kolk 21- Antikindling22- Cohen 23- Benjamin24- Kaplan 25- Kotler26- shuttle box 27- dispersible28- Glaxo Smith Klein بسته میشد و حیوان نمیتوانست وارد بخش تاریک شود (پاینوس و همکاران، 1996).
نمودار 1- تغییرات رفتار شبه اضطرابی در طول زمان، در دو گروه لاموتریژین و دارونما 1- elevated plus maze 2- plexiglass3- risk assessment 4- radioimmunoassay بحث تأثیر برخی داروها در پیشگیری از ایجاد علایم اختلال پس از استرس ضربهای در جانوران آزمایشگاهی بررسی شده است (ساوامورا1 و همکاران، 2004؛ شینبا2، شینوزاکی3 و موگیشیما4، 2001؛ سمیرخان5، 2004).
بهنظر میرسد این تأثیر بهدنبال کاهش گلوتامات و پیشگیری از تحریک گیرندههای NMDA و مهار فرایند LTP در مسیرهای وابران دستگاه لیمبیک ایجاد شده است (آدامک و همکاران،1990).
یافتههای بررسی حاضر با یافتههای بررسیهایی که از MK 801 (مهارکننده گیرندههای NMDA) پس از رویارویی با استرس بهره گرفته و کاهش در رفتارهای شبه اضطرابی را در الگوی جانوری موش صحرایی گزارش نکرده بودند (آدامک و همکاران، 1990) همسو نیست.
از سوی دیگر بررسی حاضر گویای تغییرات رفتار شبه اضطرابی در الگوی جانوری و نیز تغییر سطح کورتیزول بهدنبال رویارویی با محرک استرسزای تحریک الکتریکی است، که لاموتریژین توانسته است از بروز این تغییرات در گروه آزمایش پیشگیری کند.
1- Sawamura 2- Shinba 3- Shinozaki 4- Mugishima5- Samir Khan"