چکیده:
زمینه و هدف: با توجه به تاثیر قصه گویی بر مشکلات روان شناختی کودکان، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی قصه گویی بر پرخاشگری، افسردگی، سازگاری و در نهایت خلاقیت و عملکرد تحصیلی کودکان ٤ تا ١٢ ساله طراحی شده است. روش بررسی: بررسی مروری چهار پژوهش انجام شده توسط گروههای دیگر طی سالهای متفاوت به منظور تطبیق یافتههای آنها در کنار هم. جامعه یآماریپژوهش اول، شامل کودکان پیش دبستانی ٦-٤ ساله یمهدکودک هایشهرستان ساوه درسال ١٣٩٢ بودند. با استفاده از نمونهگیری در دسترس ٤٠ کودک با نمرات بالای پرخاشگری و افسردگی بر اساس پرسشنامه ی اختلالات رفتاریراتر، انتخاب وبه صورت تصادفیبه دوگروه برابرآزمون وشاهدتقسیم شدند. در پژوهش دوم ٥ نفر از دانش آموزان افسرده پایة چهارم و پنجم ابتدایی در پژوهش شرکت داده شدند. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون - پس آزمون بدون گروه کنترل بوده است. در پژوهش سوم نمونه تحقیق ٤٠ کودک ٦-٤ ساله (٢٠ نفر گروه آزمایش و ٢٠ نفر گروه کنترل) از سه مهدکودک شهر اصفهان در سال ١٣٨٥ با روش نمونهگیری خوشهای تصادفی است. در پژوهش چهارم ٢٢ پسر شش تا هشت ساله که در پرسشنامه پرخاشگری درصد بالایی کسب کرده بودند بطور تصادفی در دو گروه جایگزین میشوند. گروه آزمایش به مدت ١١ جلسه تحت تاثیر متغیر مستقل قصه گویی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکردند تا تاثیر متغیر مستقل بر وابسته مشخص شود. یافتهها: میزان پرخاشگری و افسردگی در گروه قصه درمانی کاهش معناداری داشته و این کاهش در پیگیری سه ماهه پایدار می ماند. نتیجهگیری: با توجه به نتایج به نظر میرسد قصه گویی در کاهش افسردگی و سازگاری کودکان با شرایط محیطی تاثیر زیادی داشته و میتوان از آن بعنوان شیوهای اثربخش در آموزش کودکان بهره برد