چکیده:
این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین سبک های فرزندپروری والدین با سبک دلبستگی و رشد اجتماعی دانش آموزان ابتدایی انجام گرفت . روش این پژوهش از نوع همبستگی می باشد. آزمودنی های این پژوهش را ٢٠٠ نفر از دانش آموزان ( دختر و پسر ) پایه ی چهارم و پنجم مقطع ابتدایی و والدینشان در استان کرمانشاه در سال تحصیلی ١٤٠١-١٤٠٠ تشکیل می دهند که بر اساس نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده اند و به کمک پرسشنامه سبک های فرزند پروری بامریند(١٩٧٣)، پرسشنامه رشد اجتماعی وایلند(١٩٦٥) و سبک های دلبستگی کولینز و رید مورد ارزیابی قرار گرفته اند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است . نتایج حاصل از تحلیل داده ها حاکی از آن است که بین سبک های فرزند پروری والدین و دلبستگی ایمن و رشد اجتماعی دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. شیوه فرزندپروری استبدادی به طور منفی و شیوه های فرزندپروری آزاد منشانه و مقتدرانه به طور مثبت رشد اجتماعی و دلبستگی ایمن را در دانش آموزان پیش بینی می کنند. ولی شیوة فرزندپروری مقتدرانه می تواند به طور قوی تری رشد اجتماعی و دلبستگی ایمن را در دانش آموزان پیش بینی کند.
Academic research is inherently future-oriented and plays a very important role in shaping the future of
various scientific fields. Contrary to the wide support that is given to academic research in the field of social
impact, little importance has been given to the development of future literacy as an important factor in the
impact of academic research. Future literacy, due to the ability to visualize and prepare for possible future
changes, has the capacity to change the current path of academic research and develop the fields of
application of this research. The current study argues that future literacy has been neglected in the field of
impacting academic research, and by relying on future literacy and future research, it highlights five key
stages of determining the direction of research impact as a forecasting agenda for action.