چکیده:
تاثیرگذاری گردشگری بر ساختارها و فضاهای شهری سبب شده است که گردشگری از دید مدیریت شهری حائز اهمیت خاص باشد و به مدیران شهری القاء کند تا ارتقاء کیفی این فضاها و ایجاد تاسیسات مناسب برای گردشگران از جمله مراکز اقامتی. اماکن تفریحی و نیز ایجاد تجهیزات و مبلمان شهری نوین» باعث جلب رضایت بازدیدکنندگان در فضاهای عمومی شهری و در نهایت جذب گردشگر گردد. فضاهای همگانی شهری و کیفیت اینگونه فضاهاء یکی از شاخصهای مهم توسعه گردشگری شهری بوده و توسعه پایدار گردشگری شهری ایجاد مجتمعهای گردشگاهی درون شهری, مجموعههای رفاهی و تاسیسات و تجهیزات مناسب از جمله مبلمان شهری در فضاهای عمومی شهری متناسب با طیف گردشگران الزامآور خواهد بود. منطقه ۴ تهران که به عنوان محدوده مورد پژوهش میباشد با گستره دید دامنه های آلبرز و سطوح سبز گسترده در درون و حریم منطقه همچون دره های سد لارء لتیان و درههای سرسبز فشم» اوشان و میگون و مناطق ورزشی تغریحی دربندسرء» شمشک و آبعلی در شرق کلانشهر تهران واقع شده است. این منطقه به عنوان یکی از پرجمعیتترین» وسیع ترین» مهاجرپذیرترین» پرساخت و سازترین» دارنده بزرگترین حریم با دارابودن پارک جنگلی لویزان و همچنین با ویژگیهایی چون وجود نابرابری اجتماعی- اقتصادی شدید در آن. جوان بودن میانگین سنی جمعیت. وجود اقشار آسیبپذیر در محلههایی همچون خاک سفید. شمیراننوه شیان و ... از سایر مناطق تهران متمایز است که توسعه پایدار گردشگری شهری به عنوان یکی از آبزارهای مناسب برای ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان و بهبود فضایی محیطی این منطقه قابل کاربرد بوده و از آنجائیکه این منطقه فاقد تاسیسات گردشگری مناسب بوده»ء و با کمبود فضاهای عمومی قابل استفاده برای گذران اوقات فراغت. کمبود اماکن اقامتیء عدم برنامهریزی منسجم و پایدار برای توسعه گردشگری میباشد. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی-تحلیلی و جهت جمعآوری داده از روش میدانی و کتابخانهای استفاده شده است. جهت تحلیل دادهها از آزمون T تک نمونهای. آزمون ANOVA و توکی با استفاده از نرمافزار SPSS انجام شد. نتایج تحقیق نشان میدهد که منطقه مورد مطالعه از پایداری نسبی برخوردار است. همچنین نتایج حاصل از تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون توکی نشان میدهد که بعد فیزیکی-کالبدی مهمترین موّلفه اثرگذار بر توسعه پایدار گردشگری در منطقه ۴ شهرداری تهران است.