چکیده:
«هرمنوتیک» یعنی «هنر تأویل». در اصل ارائه نظریه و روش
درباره تأویل کتاب مقدس و دیگر متون دشوار بود. ویلهلم
دیلتای آن را به تأویل تمامی اعمال و دستاوردهای انسانی، از
جمله تاریخ و تأویل زندگی انسانی گسترش داد. هایدگر در
وجود و زمان (1927)، تأویلی از وجود انسانی ارائه کرد؛
وجودی که خود میفهمد و تأویل میکند. هرمنوتیک تحت
تأثیر او به عنوان مسئلهای اساسی در فلسفه قارهای مطرح و
موجب بحث و مناقشههای بسیاری گردید. در تأویل یک متن،
آیا از اندیشهها و نیات مؤلف پرده برمیداریم و خود را در جایگاه
او تصور میکنیم؟ یا آن را با یک کل گستردهتری که به آن معنا
میبخشد، مربوط میسازیم؟ دیدگاه دوم از دور هرمنوتیکی
سربرمیآورد: نمیتوان به فهم یک کل (مثلا، یک متن)
رهنمون شد، مگر آنکه اجزای آن را فهمید، و نمیتوان اجزای
آن را فهمید، مگر اینکه به فهم کل آن راه یافت. هایدگر دور
دیگری را کشف کرد: از آنرو که ما به طور اجتنابناپذیر
پیشفرضها را بر آنچه قابل تأویل است، تحمیل میکنیم، آیا
این بدان معناست که هر تأویلی پایانناپذیر است، دست کم
بینهایت قابل بازنگری است؟
خلاصه ماشینی:
"نمیتوان به طور کامل به فهم متن راه یافت، مگر اینکه زندگی و آثار مؤلف را به عنوان یک کل دانست، بلکه این مستلزم شناخت متون و دیگر رویدادهایی است که زندگی او را میسازند.
) برای فهمیدن کامل سخنی، اغلب از معنای کلمات فراتر میرویم و از نیات مؤلف آن پرسش میکنیم: آیا مؤلف، آن سخن را به طور جدی قصد کرده است یا به عنوان شوخی؟ آیا مقصود او از این کلمه این معناست، یا آن معنا؟ آیا مؤلف تلویحا از این و آن استفاده میکند؟ در مقابل، این امکان نیز وجود دارد که در کلمات مولف چیز بیشتری بیابیم تا به طور قابل قبولی بتوانیم به اندیشههای آگاهانه وی و به اندیشههای ناآگاهانه یا «روح» مؤلف یا فرهنگ وی استناد کنیم یا به مخاطبان متوسل شویم.
آیا این اصطلاحاتی که با آن به تأویل فلسفه ارسطو میپردازیم مناسبند؟ اگر نه، چگونه میتوانیم این از هم پاشیدگی (24) آشکار را در دستگاه مفهومی خود توضیح دهیم؟ اینها پرسشهایی هستند مربوط به زمان حاضر، و تنها مربوط به فلسفه معاصر نمیشوند، بلکه به زندگی معاصر و تمایل ما به بدفهمی و تعبیر نادرست از گذشته نیز مربوط میشوند.
کتاب وجود و زمان به طور ضمنی به این مطلب اشاره دارد که معنای یک رویداد یا یک زندگی، اگر نه معنای متنی، آن چیزی است که ما (من) از آن درمییابیم و بستگی به معنایی دارد که با تصمیمهای خود در مورد آینده، به آن میبخشیم."