چکیده:
در این مقاله ابتدا به نیاز فطری بشر به گروه همسن از دیدگاه علی(ع)پرداخته شده،
سپس درباره میزان و نقش تربیتی گروه همسن بر روی متربی بحث شده و نهایتا اثرات
تربیتی گروه همسن بر کل شخصیت متربی از دیدگاه امام علی(ع) مورد تجزیه و تحلیل قرار
میگیرد.نتیجه آنکه تمایل به گروه همسن علاوه بر آنکه یک نیاز فطری، عاطفی و
اجتماعی است، شرط عقل نیز میباشد.
خلاصه ماشینی:
"ملاحظه میشود که تأکید امام علی(ع)روی رشد اجتماعی متربی و انتخاب دوست تا چه حد بالا و قوی است و دوستیابی را نشانه قدرت عقلانی، عاطفی و اجتماعی انسان میداند به ابن ابی الحدید در تحلیل فرمایش امام(ع)مینویسد:«میگویند دوستان سه دستهاند:دستهای مانند غذا میباشند که هرگز از آن بینیاز نیستیم و دستهای همانند دارو هستند که هنگام بیماری به آنها نیازمندیم نه همیشه، و دستهای همانند درد میباشند که هرگز به آنها نیاز نداریم بلکه خود ممکن است وبال ما باشند.
شاید یکی از دلائل آنکه پیامبر سفارش همسایه را به مسلمین زیاد نموده و به فرمایش امام علی(ع)، رعایت حقوق همسایه تا حدی تأکید شده است که این تصور پیش میآید که نکند همسایه از همسایه ارث میبرد، بخاطر تأثیر گذاری بسیار زیاد همسایهها بر رفتار و به طور کلی روند زندگی دیگر همسایگان باشد.
بر اساس نگرش نهج البلاغه با توجه به اینکه دوستی یک سرمایه به حساب میآید، لذا تنها باید در تحصیل دوست خوب و همنشینی با نیکان تلاش کرد(خلاف آن عجز بحساب میآید)(سید رضی، حکمت 11)بلکه باید در حفظ دوستیها و صمیمیتها تلاش نموده و اجازه داده نشود تا اختلافات حزبی و سلیقهای مانع تداوم دوستیها شود.
امام علی(ع)که خود تربیت شده مکتب قرآن و پیامبر(ص)میباشد به منظور تأکید بر ضرورت پرهیز از همنشینی با دوستان بزهکار میفرماید:در دوستی فردی که به بدنامی مشهور است و مورد اتهام و سوء ظن مردم است، خیر و فایدهای برای تو وجود ندارد، و لا خیر فی صدیق ظنین (سید رضی، نامه 31)."