چکیده:
ایران و عثمانی و سپس جمهوری ترکیه،در سدههای گذشته،مناسبات پرفراز و فرودی پشت سر گذاشتهاند.از جملهء مسائل مطرح در این زمینه،موضوع کاپیتولاسیون میباشد که بر دورهای از روابط دو کشور سایه انداخته است.اینکه کاپیتولاسیون چگونه،در چه زمانی و در چه سطحی میان دو کشور برقرار شد،چگونه پا گرفت و فرایند پایانی آن به چه صورتی بود؟موضوع نوشتار حاضر است که تلاش گردید بر پایهء اسناد به جا مانده بویژه اسناد وزارت امور خارجهء ایران و نیز قراردادهای منعقده،ابعاد گوناگون آن بررسی و روشن گردد.
خلاصه ماشینی:
"جملهء مسائل مطرح در این زمینه،موضوع کاپیتولاسیون میباشد که بر دورهای از روابط دو کشور سایه انداخته
اسناد وزارت امور خارجهء ایران و نیز قراردادهای منعقده،ابعاد گوناگون آن بررسی و روشن گردد.
به هر حال ایران و عثمانی-که بعدها به
علاوه بر آنچه دربارهء روابط ایران و عثمانی در
روابط ایران و عثمانی و سپس ترکیه را در ابتدای
منافع طرف مقابل،روابط ایران و عثمانی از این حضور
بود که در ایران و عثمانی دنبال شده و موجب ورود
بویژه در بخش حقوقی و اتباع دو کشور حاکم بوده است،اصل کاپیتولاسیون و نیز اصل دولکاملهء الوداد
الف-معاهداتی که دولت ایران با سایر دول منعقد
اختلافات ناشی از اقامت اتباع ایران و عثمانی در خاک
روی هم رفته این قرارها،به نفع اتباع ایرانی بوده است.
ایران و عثمانی در خاک طرفین،به عهدنامهء اول ارزنة الروم(28 ژوئیهء 1823 م.
طرف دولت ایران نیز،با تجار طرف عثمانی و اهالی
شود؛و نیز دولت ایران تعهد میکند که بالیوزهائی که
مسائل مربوط به اتباع خود در ایران است که برای
کارپردازیهای ایران در عثمانی دربارهء وظایف آنها در
به امور اتباع کشور متبوعه بود]جنرال قونسولگری
جدید این کشور گردید،50در محافل دولتی ایران این
کاپیتولاسیون میان دو کشور بوده است.
مینمود که این دو دولت روابط خود را بر اصول
هماهنگی دو کشور پیش آمد و نیز پیگپری سفارت ایران در آنکارا،بالأخره دولت ترکیه پذیرفت که
الغای کاپیتولاسیون و شرط دول کاملة الوداد و در روابط
کاپیتولاسیون و نیز رعایت شرایط دول کاملة الوداد
برخورداری از این امتیازات در ایران و تعرض به"