چکیده:
شناسایی و شناساندن شخصیت امیرمؤمنان علی علیهالسلام به عنوان انسان کامل و الگویی برای کارگزاران و عامه مردم، جزء
ضرورتهای عصر حاضر است. آنچه در این مقاله دنبال شده تصویری از شخصیت آن حضرت است که از زبان ایشان در نهج
البلاغه ارائه گردیده. محورهای مورد توجه در مقاله عبارتند از: مقام علمی؛ مقام بصیرت و یقین؛ مقامهای اخلاقی در عرصههایی
همچون پرهیزگاری، زهد و دنیاگریزی، عدالتخواهی، شجاعت و ملازمت با پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله .
این در حالی است که امام از گفتوگو درباره خود و ستایش از خویشتن ابراز ناخشنودی کرده و آنچه بر زبان ایشان جاری
شده از سر نیاز و اقتضای حال بوده است.
خلاصه ماشینی:
"چنانکه در مقامی دیگر، از اینکه مردم نسبت به ایشان دچار غلو و گزافهگویی شده و امام را برتر از پیامبر صلیاللهعلیهوآله بدانند، اظهار نگرانی کرده و بدینروی، اعلام نموده است که ______________________________ این اسرار را با خواص خود در میان میگذارد: «والله لو شئت أن أخبر کل رجل منکم بمخرجه و مولجه و جمیع شأنه لفعلت، و لکن أخاف أن تکفروا فی برسول الله صلیاللهعلیهوآله ، ألا و انی مفضیه الی الخاصة ممن یؤمن ذلک منه»؛ (1) سوگند به خدا، اگر بخواهم هر یک از شما را خبر دهم که از کجا آمده است و به کجا میرود و چند و چون تمام امورش چگونه است، میتوانم؛ اما میترسم دربارهام به راه جلو روید و مرا به رسول الله صلیاللهعلیهوآله برتری دهید.
» (8) با همه مدارایی که امام علیهالسلام در بیان اسرار نهفته در سینه خود داشتند و از اظهار آن جز برای خواص اجتناب میکردند، هنگامی که با بازگویی برخی از رخدادهای آتی درباره شهر بصره اسرار هویدا ساختند، مردی از میان جمع امام را مخاطب ساخت و شگفتی خود را از دانش امام علیهالسلام چنین ابراز کرد: «به شما علم غیب عطا شده است، ای ______________________________ امیرمؤمنان؟!» امام علیهالسلام با لبخندی از سر مهر و شادمانی به او پاسخ دادند که این علم غیب نیست، علم غیب آگاهی از زمان قیامت و چهار امری است که در آخرین آیه سوره لقمان آمده است؛ این دانشی است غیر از علم غیب که خداوند به پیامبر صلیاللهعلیهوآله آموخته و من آن را از ایشان فراگرفتهام."