چکیده:
امروزه، به واسطهی افزایش مناسبات اجتماعی و اقتصادی و در پی آن، گسترش حضور زنان
در عرصهی جامعه، مسأله ارتباط سالم و صحیح میان زن و مرد، به عنوان یکی از
بارزترین دغدغههای متشرعین مطرح شده است. در این نوشتار، پس از بیان ضرورت بحث،
رویکرد منطقی و معتدل از دیدگاه آیات و روایات، در برابر دو دیدگاه سختگیرانه و
سهلگیرانه بیان میشود و حدود و مبانی آن مطرح میگردد. بر طبق این رویکرد، معیار
در روابط زن و مرد، روشی است که جامعه با در نظر گرفتن راهنمایی عقل، شرع و فطرت
میپسندد و سرانجام در پایان نوشتار موضوعات اساسی در روابط از قبیل مکالمه و
گفتگو، نگاه، پوشش و تماس بدنی، با نگاهی فقهی مورد بررسی قرار میگیرد.
Nowadays، due to the increase in social and economic relationships and، as result، the growth of women' presence in the society، the appropriate relationship among men and women changed to a crucial concern among religious scholars. After elaborating on the importance of the problem، the paper explains the foundations and limitations of the logical and moderate approach rooted in the Qur'anic verses and traditions as opposed to the extremist and latitudinarian approaches. According to the moderate approach، the criterion of men-women relationships is what the society acknowledges with respect to the guidelines of reason، religion، and nature. Finally، the paper examines the basic issues in men-women relationships such as dialog، look، hijab، and physical contact from a jurisprudential viewpoint.
خلاصه ماشینی:
"» بیگمان احتیاط هم در مقام عمل، هم در مقام فتوا و اظهار نظر در مسائل دینی، کار شایسته و خوبی است و در روایات ما نیز بر روی احتیاط در دین خدا تأکید فراوان شده است؛ به ویژه در مسائل مربوط به ارتباط زن و مرد که انگیزههای قوی بر زیاده روی و گذشتن از خطوط قرمز وجود دارد، اما نباید از یک نکته مهم غافل بود و آن اینکه ایجاد محدودیت و ممنوعیت بیش از آنچه که شارع مقدس فرموده است، خود عامل مهمی برای بیبندوباری و مرزشکنی است؛ زیرا اینگونه تصور میشود که پایبندی به مقررات و حدود شرعی، عملی بسیار دشوار و بلکه غیر عملی است و لذا چارهای جز بیبندوباری و مرزشکنی نیست.
» (مطهری، 1379: ج19، ص59) ج)- نگاه موضوع مهم دیگر در بحث روابط، مسألهی نگاه و پاسخ به این پرسش است که آیا نگاه زن و مرد، نسبت به هم جایز و رواست؟ اگر جایز است، حدود آن چیست و در صورت حرمت و ممنوعیت، نگاه در چه صورتهایی استثنا شده است؟ ملازمهای میان مسألهی پوشش و جواز نگاه مطرح نیست، ممکن است پوشش وجه و کفین بر زن واجب نباشد، اما نگاه به آن بر مرد حرام باشد؛ لذا جواز یا عدم جواز نگاه، نیاز به بحث مستقل دارد."