چکیده:
واژه «جنگ» اگر چه ظاهری زشت و دهشتآور دارد ولی در مواردی دارای بار ارزشی مثبت میشود و هالهای
از تقدس به خود میگیرد؛ چرا که در مواردی حیات انسان و هر موجود دیگری از طریق جنگ با عوامل مخرب
طبیعی یا انسانی دوام مییابد. به همین جهت، قوانین و امور مربوط به آن، ذهن بشر را در ادوار مختلف تاریخ،
به خود مشغول داشته است.
در این میان، اسلام که دین جامعی است و برای تمامی شؤون فردی و اجتماعی انسان، پاسخی فراخور حال
او دارد، به طور کامل و دقیق به این مسأله پرداخته است. این مقاله، به تبیین نگاه کلی اسلام به جنگ و توضیح
شرایط، مراحل، نتایج و برخی مسائل جانبی آن پرداخته است و شمهای از تاریخ فتوحات اسلامی و نوآوریها و
تاکتیکهای مسلمانان را در عرصه جهاد، بیان میدارد.
خلاصه ماشینی:
"5 - به نظر میرسد، با مراجعه به بعضی از آیات کریمه قرآن و نیز برخی روایات و همچنین سیره و رویه عملی پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله میتوان ادلهای را در ترجیح این نظریه یافت که حالت اولی و اصلی در روابط اسلامی با دیگر ملل، بر مبنای تفاهم و مسالمت استوار است نه بر پایه جنگ و به برخی از آنها اشاره میکنیم: 1- «لا ینهیکم الله عن الذین لم یقاتلوکم فی الدین و لم یخرجوکم من دیارکم ان تبروهم و تقسطوا الیهم، ان الله یحب المقسطین»؛ خداوند شما را نهی نمیکند از این که با آن کسانی که با شما در دین پیکار نکرده و نیز شما را از دیارتان آواره نکردهاند، نیک رفتاری و دادگری کنید؛ چه آن که خداوند، دادگران را دوست دارد.
) مهمترین آیهای که فقهای عظام به آن استناد نمودهاند و این چنین عدم خلاف بلکه اجماع عظیمی حاصل شده است عبارت است از آیه 29 از سوره مبارکه توبه: «قاتلوا الذین لا یؤمنون بالله و لا بالیوم الآخر و لا یحرمون ما حرم الله و رسوله و لا یدینون دین الحق من الذین أوتوا الکتاب حتی یعطوا الجزیة عن ید و هم صاغرون» در روایات نیز وارد شده است که پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله به فرماندهان سریهها توصیه میفرمود که قبل از جنگ دعوت به اسلام نمایند و اگر امتناع کردند، دعوت به جزیه کنند و اگر از آن هم امتناع کردند، آنگاه با آنان مقاتله کنند (حر عاملی، پیشین، ابواب جهاد العدو، باب پنجم، حدیث 3) 2 - کاسانی، پیشین؛ ابن حزم، المحلی، ج 7، ص 958."