خلاصه ماشینی:
"شاهرودی در شعر پایبند هیچ قیدی نیست و معتقد است که شعر نیز مانند دیگر آثار هنری ترکیب مخصوص خود را پیدا خواهد کرد.
در قید قاقیه و فرمسازی نیست ولی وزن (نه بهطور یکنواخت)در شعر او جای خود را دارد.
شاهرودی روان و ساده شعر میگوید و خواننده به راحتی میتواند مقصود او را در ذهن خود بگنجاند.
شاهرودی میگوید:«یک شعر،بنا به مقتضیات کلمات و روح آن،وزن یا آهنگ خاص خود را پیدا میکند.
همانطور که در یک محیط حتما رنگ و آهنگ وجود دارد،در شعر نیز این خاصیت باید باشد.
در بعضی جاها وزنهای مختلفی وجود دارد و یا گاهی وزن جای خود را به آهنگ میدهد.
» از شاهرودی آثار فراوانی منتشر شده است که از میان مشهورترین آنها آینده و را میتوان نام برد.
چون بوی روز از تن دریا پرید،درد در سینهام نشست و امید از برم گریخت خواندم ز روی یأس من آهنگ بازگشت آواز من به گوش کسی جز خودم نریخت."