خلاصه ماشینی:
"اما اگر برنامهریزی صحیح و دقیقی جهت نهادینه سازی گفتگوهای اجتماعی بخصوص از نوع سه جانبه آن صورت گیرد ما شاهد ثبات اجتماعی و صلح از طریق عدالت اجتماعی خواهیم بود چرا که قواعدی که در چارچوب گفتگوهای اجتماعی بصورت سه جانبه شکل میگیرد چون شرایط دولت و شرکای اجتماعی(کارگر و کارفرما)در آن لحاظ شده است پس به عدالت و واقعیات جامعه نزدیک تر است و تسری این روند در سیمای اجتماع تبلور پیدا میکند.
بنابراین لزومی هم به حضور دولت نبود، (به تصویر صفحه مراجعه شود) البته گفتگوی دوجانبه،امروزه نیز به شکل نوینی تحت عنوان«مذاکرات جمعی»پیگیری میشود و ماحصل آن،پیمانها و یادداشت تفاهمهای فراوانی است که در کشورهای مختلف جهان مشاهده میکنید اما در ایران مذاکرات جمعی(گفتگوهای دو جانبه)کمتر به مراحل نهایی خود یعنی پیمانهای معتبر و ثبت شده نزدیک شده است.
در داخل کشور به عنوان نمونه مراجع حل اختلاف و در سطح بینالمللی،سازمان بینالمللی کار ILO و انجمن بینالمللی تامین اجتماعی کاملا ساختار سه جانبه دارند و عملکرد آنها کالا منطبق بر گفتگو میان دولت و شرکای اجتماعی (کارگرا و کارفرما)میباشد.
البته با حضور ILO یا نماینده آن در کشور(یک موسسه مطالعاتی و آموزشی)ساختار گفتگوهای اجتماعی به شکل پنج جانبه ذیل در خواهد آمد: (به تصویر صفحه مراجعه شود) البته رایجترین شکل گفتگوهای اجتماعی هنوز به صورت سهجانبه است و آثار و پیامدهای بسیاری بر آن مترتب است که به شرح ذیل میباشد: -بستر لازم جهت اجرای تصمیمات فراهم میگردد."