چکیده:
این مقاله به یکی از موارد مربوط به بهره وری نیروی کار می پردازد. هدف مقاله تعیین بخش های کلیدی از لحاظ تحریک بهره وری نیروی کار در سایر بخش هاو کل اقتصاد است، به عبارتی به دنبال یافتن بخش هایی در اقتصاد کشور است که در صورت افزایش سرمایه گذاری در آن ها می توان بهره وری نیروی کار در سایر بخش ها و در نهایت کل اقتصاد را افزایش داد.
خلاصه ماشینی:
"چن رابطهء بین صادرات و بهرهوری را در صنایع تایوان مورد بررسی قرار میدهد و نشان میدهد که به دلیل صرفهجوییهای ناشی از مقیاس و رقابت بخش صادراتی،صنایع در این کشور دارای بهرهوری بیشتری بوده و حتی با ایجاد تأثیرات جنبی باعث افزایش بهرهوری در سایر بخشها نیز شده است.
در مورد بهرهوری نیروی کار به قیمت ثابت سال 3531 نیز روند افزایش در تمامی بخشها قابل ملاحظه است و در مقایسه بخشهای کشاورزی و صنایع و معادن از کل اقتصاد کمتر و بخش نفت و خدمات بیشتر از کل اقتصاد بوده است.
بر این اساس بهرهوری جزئی نیروی کار در صنایع ایران در سالهای اولیه دورهء مورد بررسی در حال کاهش بوده و تنها از 8631 روندی افزایش به خود گرفته ولی در 2731 کاهش یافته است.
در بخش نفت و گاز در دورهء 25-5431 بهرهوری نیروی کار روندی افزایشی داشته و به طور متوسط سالانه 31/8 درصد رشد کرده است؛در سال ژهای 95-2531 این روند نزولی شده و مجددا از 9531 به بعد روند صعودی به خود گرفته است.
جدول 7:ضرایب نرمال شدهء اثر هزینه و تولید در بخشهای اقتصاد ایران،0731 (به تصویر صفحه مراجعه شود) به منظور تحلیل این نتایج لازم است که رشد اشتغال،بهرهوری و جبران خدمات دراین بخشها نسبت به کل اقتصاد مقایسه شوند تا بتوان به این نتایج اطمینان کرد،زیرا همانگونه که میدانیم رشد واقعی اقتصاد در صورتی با دوام است که افزایش سریع بهره وری نیروی کار همراه با افزایش آهسته دستمزد و درآمد باشد."