چکیده:
علی رغم افزایش سرمایه گذاری مستقیم خارجی در جهان طی سه دهه اخیر ، سرمایه گذاری مستقیم خارجی در ایران به شدت کاهش یافته است . جلب سرمایه های خارجی منوط به شناسایی عوامل موثر بر آن و ایجاد تغییرات مناسب در آن ها است و در مقاله حاضر با استفاده از تکنیک های اقتصاد سنجی ، عوامل موثر بر سرمایه گذاری مستقیم خارجی در ایران مورد مطالعه قرار می گیرد .
خلاصه ماشینی:
"به همین دلیل،ضرورت تأمین سرمایه برای تحقق اهداف کلان اقتصادی از یک طرف و نابرابری میان منابع پسانداز شده و نیازهای سرمایهای در اقتصاد ایران و تبعات منفی سرمایهگذاری غیر مستقیم از طرف دیگر، تأمین مالی از طریق سرمایهگذاری مستقیم خارجی که علاوه بر رفع کمبود سرمایه،ابزاری مناسب برای دستیابی به تکنولوژی مدرن و استفاده از ماشینآلات و تجهیزات با فناوری جدید است،اجتناب ناپذیر به نظر میرسد.
مروری اجمالی بر مطالعات انجام شده بررسی مطالعات انجام شده در سطح بینالملل نشان میدهد حجم سرمایهگذاری مستقیم خارجی تحت تأثیر متغیرهایی از جمله ناپایداری سیاسی و اقتصادی(ملی کردن صنایع،مخالفتهای داخلی،و تغییرات سیاستهای دولت)،میزان سودآوری،درآمد ملی،اندازهء بازار،نرخ بهره رسمی،نرخ تورم،نرخ ارز،انتقال اطلاعات،سطح محدودیتهای تجاری،موجودی سرمایهء خارجی،زمانهای لازم برای صدور مجوز،اراده کافی مسؤلان،ذخایر و منابع موجود در کشور میزبان،سیاسیتهای تشویقی دولت و عضویت در سازمانهای جهانی است.
با توجه به اهمیت جذب سرمایههای خارجی،بررسیها نشان میدهد اگرچه طی سالهای اخیر روند جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی مثبت بوده اما به طور کلی حجم سرمایه جذب شده در ایران بعد از انقلاب اسلامی به شدت کاهش یافته است،به طوری که صرف نظر از 21 میلیارد ریال سرمایه که از طرف کشور ژاپن در 0631 وارد شده است.
به طور کلی با توجه به امکان سرمایهگذاری مستقیم خارجی در کشورهای مختلف جهان،به ویژه در سالهای اخیر که اغلب کشورها اقدامات اساسی در خصوص جلب بیشتر سرمایهگذاری مستقیم خارجی انجام میدهند،مطلوبیت تنها یک یا چند متغیر از انگیزههای اقتصادی مالی و فنی یا عوامل حمایتی،سیاستی و جغرافیایی به منظور اقدامات شرکتهای مذکور برای سرمایهگذاری در یک پروژه خاص در یک کشور کافی نخواهد بود بلکه ارزیابی تمام عوامل و به صورت یک مجموعه منجر به اتخاذ تصمیم انجام سرمایهگذاری یا عدم انجام سرمایهگذاری میشود."