خلاصه ماشینی:
"ادبیات را چه از زاویه دید ارسطو،نوعی محاکات و تقلید به شمار آوریم(زرین‌کوب 1381،صص 113 و 114)،چه آن را به تمام آثار چاپی اطلاق کنیم و چه آن را به کتاب‌های بزرگ منحصر سازیم،چه مانند رنه‌ولک و آوستن وارن«تنها آثاری را ادبی بدانیم که در آن‌ها کارکرد زیبایی‌شناسی وقتی نشان داده شود که ادبیات کودک نوعی از هنر است،خود به خود ذاتی بودن هنر(و به تبع،ذاتی نبودن محتوا و مواد آموزشی)نیز در آن نشان داده خواهد شد غالب باشد»(ولک 1373،ص 15)،چه مانند ای سی بردلی،تعبیر«شعر برای شعر»را به معنای وفاداری شعر به ماهیت خودش به کار ببریم(ولک 1373،ص 30)،چه مانند فروید، آن را روان نژندی نویسنده و فرار او از واقیعت و شانه خالی کردنش از عمل بدانیم،چه مثل مارکسیست‌ها نقش الهام را در ادبیات نفی کنیم و ادبیات را محصول کار بدانیم،چه آن را بر مبنای«تخیلی»یا«داستانی»بودن شناسایی کنیم و چه از نگاه فرمالیست‌های روسی هم چون رومن یاکوبستن«در هم ریختن سازمان‌یافته گفتار متداول»بنامیم(ایگلتون 1380،ص 4) و یا به عقیده هرمنوتیست‌ها آن را انعکاسی در ذهن و دل مخاطبان به شمار می‌آوریم،در هرحال با این سؤال مواجهیم که آیا ادبیات(در تلقی نسبتا مشترک از آن)نوعی از هنر(باز در تلقی مشترک از آن)شمرده می‌شود؟ممکن است در نگاه اول، صحت چنین گزاره‌ای بدیهی و بی‌نیاز از اثبات و تأکید به نظر برسد،اما چنین تأکیدی از آن روست که صاحب‌نظرانی معتقدند که از طرفی ادبیات بر نظام نشانه‌ها استوار است و نشانه‌ها نیز ماهیتی قراردادی دارند و از طرفی دیگر،هنر بیرون از دایره قراردادها شکل می‌گیرد."
کلید واژه های ماشینی:
ادبیات کودک
،
ادبی
،
هنر
،
بزرگسال
،
مخاطب
،
شعر
،
زیبایی‌شناسی ادبیات کودک
،
داستان
،
قید
،
آفرینش
(
, 
, 
)
