خلاصه ماشینی:
"گلبرگهای تربیت دکتر محمد رضا سنگری روزه فرصتی است تا چند قطره تشنگی در حلقوم روحمان بچکانیم!
شک نکنید،میتوانیم خودمان باشیم!
اگر قلبتان را-به شرط چاقو-به کودکان تقدیم کنید آنان بدون هیچ شرطی قلبشان را تقدیم میکنند.
گلهای کاغذی و مصنوعی در حاشیهء پنجرهها اخم میکردند!
نیمکرهء تاریک وجود ما را تنها"حادثهای آفتابی"باید کشف کند.
آسمان هرگاه"پاک و شفاف"باشد،مدال خورشید برگردنش بیشتر میدرخشد.
زمین،نیام آسمان است؛کدام بازوی لافتی،ذو الفقار از نیام خواهد کشید!
سیما و سینما آینههای تزویرند،هرگاه"خودمان"را به ما نشان ندهند!
انسانها،جدی ترین حرفشان را وقتی میزنند که سکوت میکنند!
چشمی که میتواند همهء ستارگان و آسمان را در خویش جای دهد،برای"اشک" پیمانهء کوچکی است!
برای تبرئه شب از سیاهی باید فکری کرد.
گلها در مقابل نیش زنبورها اخم نمیکنند،آیندهء"شیرین"امروز تلخ را تحملپذیر میسازد.
گاه پیروزی بیش از شکست،آفتآفرین است.
شیطان برای ورود به سرزمین قلب،به هیچکس گذرنامه نشان نمیدهد.
بیایید قبول کنیم تنها با قبول کردن ما،دانشآموزان قبول میشوند!"