خلاصه ماشینی:
"J. Bulsara,Bombay,1937) که به معنای مجموعهء هزار فتاوای فقهی و«هزار»به مفهوم عدد کثیر میباشد،فصل هیجدهم را در این باب ملخصا همراه با بعضی فقرات در باب هدایا و هبه و برخی یادداشتهای بولسا را گزارش مینماید: وقف در ایران باستان،هم به گونهء خاص بود و هم به گونهء عام؛و اما خاص چنان بود که مال برای مدتی محدود یا مدت حیات شخص و پس از آن جهت او لاد وقف میشد.
در مورد مصرف مال البته بنیاد وقف میتواند درآمد جاری را برای نیت واقف به کار برد؛استفادهء بد از مال وقف،بنیاد را ملزم به اصلاح هرگونه نقص و عیب نموده،که باید متولی امر آن را صحیح و سالم به جانشین شرعی تحویل دهد.
وقف میتواند در غیر آتشکده،یعنی به صورت عرفی هم،جهت خیرات و ترحیم شخص بوده باشد،و در مورد وقف خاص از جمله موقوف علیهم بزرگترین دختر زن قانونی شخص تواند بود،اموال صغار توسط پدر یا مراجع شرعی مادام که به سن قانونی نرسیدهاند در حیطهء ضبط میباشد،سهم پسر توسط پدر تا ده سال و مال زن بیوه از برای فرزندان او؛ همچنین اگر موقوف علیه زنی شوی ناکرده باشد،باید سهم خود را به واقف یا جانشین او جهت امر تزویج خود تودیع نماید.
214[ موقوفات معین برای انجام خیرات یا امر مذهبی پیداست که شخص متولی تعیین شده برای اجرای خیرات یا امر مذهبی در ترحیم کسی،باید یک خویشاوندی نسبی یا سمت قایممقامی شخص که وقف را معین نموده داشته باشد؛پس توقع از وی چنان است که چون مال منقول در وقف را برای قصد و نیت موقوفه یا موقوفات به کار برد،باید در اجرای امر خیر باهدایا و سهمیهها اقدام کند."