نویسنده: ریاحی زمین، زهرا؛
بهار 1383 - شماره 31 ISC (18 صفحه - از 35 تا 52)

"اهمیت عدل، آثار و نتایج عدالت و بیعدالتی حضرت علی(ع) که خود، الگوی مجسم عدل و مصداق واقعی عدالتگستری است، اغلب با تأکیدهای عملی بر عدالت و دادگری ـ که در برخوردهای سیاسی و اجتماعی و قضایی خود با مردم داشته ـ اهمیت این مقوله را به کرات بر مسلمانان نمایان ساخته، ایشان را بدان توجه داده ؛ اما گاهی نیز علاوه بر کردار، با سخنان مکرر خود، میزان اهمیت دادگری را متذکر شده است. امام علی(ع)، پس از آنکه طلحه و زبیر را در امر خلافت با ایشان بیعت نمودند، ضمن اعلام بیمیلی خود به خلافت و حکومت و اجبار در پذیرش آن، به این اصل مهم اشاره کرد که چون کار حکومت به من واگذار شد، به کتاب خدا و آنچه برای ما معین کرده و بدان حکم نموده، و نیز به سنت پیامبر اکرم روی آوردم و از آن پیروی نمودم و بر طریق آن ره سپردم. شکایت از ستمی یا درخواست عدالت در معاملهای است که برای حاکم، رنج و زحمتی ندارد56 و اصولا حاکمان با برقرار شدن عدالت در شهرها و پدیدار شدن دوستی بین مردمان، شادمانتر شده، دیده آنها روشنتر میگردد،57 بنا بر این امام(ع) نیز بر همین قضیه معدلت، بسیار سفارش میکند و کارگزاران و فرمانداران خود، از جمله مالک اشتر نخعی، حاکم مصر را به برپا داشتن عدالت در همه سطوح و میانهروی در کارها فرا میخواند که موجب خشنودی مردم میگردد."
- دریافت فایل ارجاع :
(پژوهیار,
,
,
)