خلاصه ماشینی:
دردها و رنجهای غربتمان را در قربتدلسوزانمان از یادبردیم و برای برگزیدنبهترین راه صعود، از شمع وجوداساتیدمان بهرهجستیم و بحق آنان نیز مارا لحظهای تنها نگذاشتند; بیآنکه اندکیخستگی در چهرهشان نمایانسازند، باحوصله و صبر فراوان پاسخگویسؤالاتمانمیشدندوباسعهصدربسیارخزانهعلم خویش را در اختیارمان قرارمیدادندو مصداق بارز «زکوة العلم نشره»میشدند.
آنجا کههمه در رفع اشکال ناتوان میگشتیم، صدای گرم استاد ما را یاری میکرد وهشیارمان میساخت.
اوصیکم بتقوی الله ونظمامرکم» این وصیت علی«علیه السلام» است کهسرلوحه کاری دانشگاه است و ما گر چهدر ایستایی این امر تلاش بسیار کردیم واندکی سختی کشیدیم اما امروز خرسندیمو بر تحصیلمان در این چنین دانشگاهیمیبالیم.
تکرار و مرور خاطرات، گر چهحلاوت آن روزها را ندارد ولی اندکی همکه شده ما را به حال و هوای ایام تحصیلبرمیگرداند.
ما دانشگاه امامصادق«علیه السلام» را مصداق بارز تزکیه قبل ازتعلیم یافتیم و آن را انتخاب کردیم، شایدهم اگر اغراق نباشد ما در زمره دانشجویاناین مکتب رقم زده شده بودیم و اینعنایتی الهی بود!