خلاصه ماشینی:
"دختری جوان و راحت که میخواهد عاشق باشد و در این راه،تن به هر دردسری میدهد تا معشوق خود را بیابد و در اینجا معشوق یک مرد مبارز است؛اما ایثار یا همان وصل واقعی،ممکن نمیشود؛چون ستاره نمیتواند کلیه خود را به اردلان اهدا کند و...
داربست فلزی،دلالت بر فضای قفس گونه زندگی این آدمها دارد که ضمن دلالت استعار گونه به اجرا نیز کمک میکند تا با کمترین وسایل و صرف زمان،کمتر جا به جاییهای صحنه ممکن شود؛البته به دلیل تقطیعهای فراوان صحنه و قطع و وصلهای نور زمان زیادی صرف این کار شده و در نهایت ضرباهنگ اثر دچار وقفه میشود.
مهرداد کورش نیا نیز در مجموعه بر آن است تا با شکل منسجم و در خوری کارگردانیاش را در صحنه آشکار کند و برای لحظاتی از این مهم بازمانده است؛اما با توجه به آنکه گروه از ساوجبلاغ به تهران آمده و امکانات در حد کامل برای آنان موجود نیست باید پذیرفت که نسبت به اجرای گروههای شهرستانی،قابلیت بهتری برای به صحنه رفتن دارند."