چکیده:
هدف از این پژوهش،بررسی شیوع،نوع و علل احتمالی صدمات ورزشی والیبالیستهای مرد لیگ برتر باشگاههای ایران است.
در این پژوهش از شیوهء مطالعهء گذشتهنگر استفاده شد.جامعهء آماری پژوهش را کلیهء والیبالیستهای لیگ برتر باشگاههای ایران در سال 1384 با سابقهء ورزشی دست کم 3 سال تشکیل میدادند.اطلاعات پژوهش حاضر از طریق پرسشنامهء ترکیبی محقق ساخته به دست آمده است.
در حین تمرین و مسابقه،اندام تحتانی به ترتیب با 44 و 8/46 درصد آسیبپذیرترین اندام گزارش شدند.در تمرین،آسیبهای مفصلی با 1/49 درصد و در مسابقه،آسیبهای عضلانی با 5/43 درصد،شایعترین نوع آسیبها گزارش شدند.در حین تمرین و مسابقه، پیچ خوردگی به ترتیب با 8/46 و 6/38 درصد شایعترین آسیب مفصلی و گرفتگی عضلانی در حین تمرین و مسابقه به ترتیب با 42 و 3/37 درصد شایعترین آسیب عضلانی گزارش شدند.انگشتان دست در تمرین و مسابقه آسیبپذیرترین عضو اندام فوقانی و مچ پا در تمرین و مسابقه آسیبپذیرترین عضو اندام تحتانی و کمر در تمرین و مسابقه آسیبپذیرترین عضو تنه و سر و گردن گزارش شدند.پیچ خوردگی در حین تمرین و مسابقه شایعترین نوع آسیب در کل آسیبهای بدن بود.آسیبپذیرترین عضو بدن در حین تمرین انگشتان دست با 58/15 درصد و در حین مسابقات،مچ پا با 49/17 درصد بود.
یافتههای این پژوهش نشان داد که انگشتان دست،کمر و مچ پا بیش از سایر اندامها در حین مسابقه و تمرین آسیبپذیرند،ازاینرو پیشنهاد میشود بازیکنان و مربیان در نحوهء انجام فنون و همچنین نحوهء گرم کردن قبل از فعالیت به این اندامها توجه بیشتری داشته باشند.
خلاصه ماشینی:
"پژوهشگر برای جمعآوری اطلاعات لازم در یک فصل مسابقات لیگ برتر والیبال باشگاههای ایران در سال 1384 حضور یافت و در مسابقاتی که در تهران برگزار شد،در محل اسکان تیمها،در خصوص شایعترین نوع آسیبدیدگی و آسیبپذیرترین عضو بدن به صورت مصاحبهء حضوری پرسشهایی مطرح شد تا به این ترتیب از تجربیات و اطلاعات این گروه از افراد که سالیان زیادی را در والیبال سپری کردهاند نیز استفاده شده باشد.
در تأیید یافتههای پژوهش حاضر،بهر و بهر(2003)با 47 درصد،اگارد و همکاران(1997)با 38 درصد،بهر و بهر(1997)با 62 درصد،سرویس خدمات بهداشتی درمانی شمال سیدنی(1997)با 46 درصد،اگارد و جورگنسون(1996)با 34 درصد،کاجولا و همکاران(1995)با 4/57 درصد،سولگارد و همکاران(1995)با 8/42 درصد،رایس و اندرسون(1994)با 2/39 درصد،چان و همکاران (1993)با 3/44 درصد،بایرو و همکاران(1992)با 65 درصد،گربریچ و همکاران(1987)با 90 درصد و هل و شانل(1985)با 55 درصد نیز در تحقیقاتشان اندام تحتانی را پرآسیبترین اندامهای بدن در رشتهء ورزشی والیبال گزارش کردهاند.
پژوهش حاضر نشان داد که در حین تمرین و مسابقه،مفصل انگشتان دست به ترتیب با 8/42 و 9/44 درصد بیش از سایر اندامها در معرض صدمات قرار دارد،و همچنین این عضو آسیبپذیرترین عضو بدن در حین تمرین با 58/15 درصد است.
با توجه به یافتههای پژوهش حاضر،کلیهء بازیکنان،مربیان و پزشکان تیم باید بدانند احتمال ابتلای والیبالیستهای برتر به صدمات از نوع لیگامانی به ویژه در اندامهای تحتانی و به خصوص مچ پا و نیز آسیبهای انگشتان دست در این ورزش زیاد است و باید اقدامهای پیشگیرانه در این مورد انجام گیرد."