چکیده:
سوره دهر، عمل بسیار خالصانه و ایثارگرانه عدهای از امت اسلامی را به نمایش میگذارد که به اعتراف اکثر روایات فریقین مرتبط با اهلبیت میباشد و از این باب آنان سبب نزول سوره بودهاند.برخی دانشمندان اهلسنت اسباب نزول هفتگانه دیگری را هم مطرح نمودهاند که نه تنها با محتوای سوره بیگانه است، بلکه از حیث متن و سند بسیار ضعیف و از اعتبار ساقط است. عدهای از دانشمندان اهلسنت از جمله ابنتیمیه این سوره را مکی دانستهاند، در حالی که بسیاری از مفسران، محدثان و دانشمندان اهلسنت، سوره دهر را مدنی دانستهاند و برخی از آنان مدنی بودن سوره را اجماعی دانسته و برخی صحیحتر دانستهاند. اما شیعه بر مدنی بودن این سوره اجماع نمودهاند. این سوره روزنهای را پیش رویمان میگشاید تا اهلبیت را از حیث عقیده و عمل بسنجیم.
The Surah "Dahr" depicts the altruistic action of some people from Islamic nation. Based on the narrations of Fariqayn، this (altruistic) action was done by ahle–beit (a) and so they are the cause of revelation of the Surah "Dahr" Seven other causes of revelation have been introduced by Sunnite scholars، which not only are they irrelevant to the content of surah، but also they are invalid since they are not documented at all، or even if they have some documents they are so weak that one can not rely on them. A number of Sunnite scholars including Ebn-e Timiyyeh have raised some questions claiming the Surah "Dahr" as a Makki one (revealed in Mecca)، while a large number of commentators and scholars of Ahl-e Sunnah claim that it is a Madani Surah (revealed in Medina)، and also some others have come to a consensus that it is a Madani one. Moreover، based on the consensus of Shiite scholars، this surah is Madani. The surah opens a window to a better understanding of Ahle-Beit(a) in terms of beliefs and actions.
خلاصه ماشینی:
"ممکن است تا قیامت همه امت اینگونه گرسنگانشان را اطعام کنند!134 نقد و بررسی ابنتیمیه از کجا و با چه دلیلی این سخن را میگوید که انفاق ابوبکر بزرگتر و محبوبتر نزد خدا و رسولش از این ایثار است؟ آیا سوره یا آیهای درباره انفاق ابوبکر نازل شده است؟!
نتیجهگیری این سوره، طبق نقل بسیاری از مفسران، محدثان و دانشمندان اهلسنت، همچنین اجماع شیعه مدنی است و دهها روایت صحیح و معتبر فریقین سبب نزول سوره را همان ایثار و عمل خالصانه اهلبیت نبوت میدانند.
محمدبنجریر طبری، جامع البیان، ج14، ص202؛ احمد بیهقی، دلائل النبوة، ج7، ص143؛ فخر رازی، تفسیر فخر رازی، ج30، ص235؛ ابراهیم بقاعی، نظم الدرر، ج8، ص259؛ ابنحیان اندلسی، البحر المحیط، ج8، ص391؛ محمد شوکانی، فتح القدیر، ج2، ص312؛ جلالالدین سیوطی، لباب النقول، ص322؛ حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ج2، ص312؛ احمد مراغی، تفسیر المراغی، ح29، ص1549؛ عبدالله اشقر، زبدة التفسیر، ص781؛ محمد زمخشری، الکشاف، ج4، ص665؛ طنطاویبنجوهری، الجواهر فی تفسیر القرآن الکریم، ج12، ص318؛ علی واحدی، الوسیط فی تفسیر القرآن، ج4، ص52؛ عبدالرحمن ثعالبی، الجواهر الحسان، ج3، ص419؛ علی خازن، تفسیر الخازن، ج4، ص376؛ محمد فیروزآبادی، القرآن الکریم وبها مشه تنویر المقباس من تفسیر ابنعباس، ص578؛ محمد کلبی، کتاب التسهیل، ج4، ص166؛ محمود حجازی، التفسیر الواضح، ج29، ص138؛ محمود حومد، ایسر التفاسیر، ج2، ص697؛ عبدالکریم خطیب، التفسیر القرآنی للقرآن، ج8، ص1349؛ محمد المحلی، تفسیر الجلالین، ص781؛ ناصرالدین بیضاوی، تفسیر البیضاوی، ج2، ص551؛ محمدفرید وجدی، المصحف، ص781؛ عبدالکریم مدرس، مواهب الرحمن، ج7، ص444؛ ابوبکر جزائری، ایسر التفاسیر، ج5، ص481؛ وهبة الزحیلی، التفسیر الوسیط، ج3، ص2788؛ احمد تعیلب، فتح الرحمن، ج7، ص3815؛ محمدعلی صابونی، قبس من نور القرآن الکریم، ج15، ص193؛ عبدالرحمن قاسم، تفسیر القرآن بالقرآن والسنة، ج6، ص327؛ جمعی از علمای مصر، التفسیر الوسیط، ج58، ص1699."