چکیده:
مستقیم تجربهء اقامتی بر تمایل به مهاجرت معنیدارنشده و تجربهء اقامتی با اثر 0/223 بهطور غیرمستقیم و از طریق متغیرهای جاذبهء مقصد،دافعهء مبدأ و شبکهء مهاجرتی، تمایل به مهاجرت به تهران را تحت تأثیر قرار داده است.با توجه به نتایج،نظریههای محرومیت نسبی،جاذبه و دافعه و شبکهء مهاجرت برای تبیین اثر تجربهء اقامتی بر میزان تمایل به مهاجرت به شهر تهران مناسب هستند.
خلاصه ماشینی:
"برای ارزیابی مدل و شناخت تأثیر تجربهء اقامتی در شهر تهران بر میزان تمایل به مهاجرت به این شهر،دانشجویان غیرتهرانی علوم انسانی دانشگاههای تهران،شیراز و مازندران انتخاب شدهاند.
ملاحظه میشود که متغیر سطح شبکهء مهاجرتی با مقدار 0/98 بیشترین آلفای کرونباخ را دارد و بعد به ترتیب متغیرهای تمایل به مهاجرت به تهران،جاذبهء شهر تهران،هزینهء مهاجرت به شهر تهران و دافعهء مبدأ قرار میگیرند.
استفاده از سؤالات باز در کنار سؤالات مدرج برای اندازهگیری متغیرهای جاذبه شهر تهران،دافعهء مبدأ و هزینههای مهاجرت به شهر تهران، سبب پایین آمدن روایی این متغیر نسبت به دومتغیر تمایل به مهاجرت و سطح شبکهء مهاجرتی شده است.
با توجه به سطح معنیداری(0/000)میتوان گفت داشتن تجربهء اقامتی در تهران یکی از عوامل مؤثر در افزایش میزان تمایل به مهاجرت به این شهر است.
تأثیر متغیرهای مستقل بر میزان تمایل به مهاجرت به شهر تهران (به تصویر صفحه مراجعه شود) از آنجا که در دیاگرام تحلیل مسیر از ضرایب بتا استفاده میشود که به صورت استاندارد هستند بنابراین،میتوان اثرات متغیرهای مختلف را با یکدیگر مقایسه کرد و مؤثرترین آنها را تعیین نمود(کلانتری 2831:932).
اگرچه از لحاظ میزان تأثیر بر تمایل به مهاجرت به شهر تهران،متغیر تجربهء اقامتی در اولویت سوم قرار دارد،ولی متغیر یادشده سهمتغیر میانی تحقیق (دافعهء مبدأ،سطح شبکهء مهاجرتی و جاذبهء تهران)را تحت تأثیر قرار میدهد.
نتایج تحلیلهای دومتغیری و چندمتغیری نشان میدهد که برای تبیین اثر تجربهء اقامتی در شهر تهران بر تمایل به مهاجرت به این شهر،نظریههای محرومیت نسبی،جاذبه و دافعه و شبکهء مهاجر مناسب هستند."