چکیده:
با توجه به کاهش نزو لات آسمانی در طول یکسال اخیر و بروز بحران کم آبی در کشورمان و همچنین، هشدار مقامهای مربوطه در مورد صرفهجویی هرچه بیشتر،چنین بهنظرمیرسد که مدیریت تامین آب نیازمند توجه جدی است.بروز علایم هشداردهنده،از جمله خشک شدن سد منجیل بر روی رودخانه سفیدرود،که شالیکاران سرزمین حاصلخیز شمال را به واقع در نگرانی فرو برد،رویارویی مردم شهرهای بزرگ از جمله تهران با معضل کم آبی در طول چند ماه گذشته،هشدار جدی مقامهای مسوول در مورد کاهش شدید ذخایر آب پشت سدها و احتمال جیرهبندی و...همگی از خطرات بالقوهای حکایت دارند که نه تنها امسال،بلکه سالهای آتی نیز ممکن است گریبانگیر این کشور باشند. اما چندی بیش،خبر از«بارورسازی ابرها»در منطقه گیلان در روزنامهها به چاپ رسید که این خود یکی از شیوههای مبارزه با این بحران جدی به شمار میآید.با توجه به منابع محدود آبی در کشورمان و لزوم استفادهء بهینه از آبهای موجود،استقبال از هر شیوه و تکنولوژی جدید در این زمینه حایز اهمیت است.به همین منظور،مقالهای در ارتباط با"بارورسازی ابرها"از مجلهء اکونومیست اوت 1999 ترجمه شده که امید است توجه مسوو لان ذیربط و علاقمندان به حل این معضل را جلب کند.
خلاصه ماشینی:
"البته به رغم وجود شواهد کافی در مورد تأثیر"بارورسازی ابرها"-که در بیشتر از 04 کشور جهان به کار گرفته شده است-هنوز هیچ مدرک قاطعی وجود ندارد(دست کم از نظر دانشمندان)که نشان دهد این شیوه کاربرد عملی دارد.
بذرهای ایمان واژهء"بارانساز"به واقع کمی گمراهکننده است و بهتر اینست که از واژهء"بارانزا"استفاده شود،چرا که بارانی تولید نمیشود،بلکه مقدار آبی که در ابر وجود دارد-از طریق بارورسازی-افزایش مییابد.
تصور میشود که فرآیند قطرهسازی دیگری نیز در ابرهای گرم اتفاق میافتد،بدین ترتیب که قطرات بسیار ریز در اطراف ذرات گردوغبار تشکیل شده و سپس،با قطرات دیگری که در ابر وجود دارد،ترکیب شده و به خاطر سنگین شدن به طرف زمین سقوط میکنند.
گذشته از تمام این موفقیتها،جنبههای اقتصادی مساله نیز مطرح است،مثلا،برای انجام این کار به چند هواپیما نیاز است؟هزینهء آن چقدر است؟ چه مقدار باران تولید میشود؟پس از آنکه باران به زمین رسید،به کجا میرود؟پاسخ این پرسشها تنها زمانی داده میشود که"بارورسازی ابرها"بخشی از یک استراتژی منطقهای تلقی شود."