چکیده:
حضرت عیسی ضمن توصیه به اعمال شریعت، بر درونی شدن اعمال شریعت تأکید ورزید و ارزش اعمال را منوط به فروتنی آدمی و پرهیز از ریاکاری دانست. با این همه، از نظر عیسی آدمی خود می تواند به رستگاری دست پیدا کند. پس از عیسی، پولس با تأکید بر مسئله گناه اولیه بر این عقیده شد که آدمی صلاحیت آن را ندارد که زمینه رستگاری را خود فراهم آورد. به نظر وی به صلیب کشیده شدن عیسی فدیه گناه اولیه است و هر که به او ایمان آورد خدا او را از گناه تبرئه می کند و عادل می شمارد. به این ترتیب پولس نجات از راه ایمان را جایگزین نجات از راه اعمال شریعت کرد و مفهوم آمرزیدگی را وارد الاهیات مسیحی کرد. از نظر کلیسای کاتولیک آمرزیدگی به معنای عادل شدن و از نظر نهضت اصلاح دینی به معنای عادل شمردگی است. از نظر کلیسای کاتولیک ایمان به همراه اعمال نیک آدمی را به نجات می رساند و از نظر نهضت اصلاح دینی نجات تنها از راه ایمان حاصل می شود.
خلاصه ماشینی:
"اما درباره مفهوم آمرزیدگی تفاسیر متعددی ارائه شده است مبنی بر این که وقتی سخن از آمرزیدگی به میان می آید، واقعا آدمی از درون متحول می شود و پاک و عادل «می شود» یا این که گناه آدمی نادیده انگاشته می شود و عادل «شمرده» می شود، همان چیزی که از آن به برائت محکمه ای تعبیر می شود؟ علاوه بر این، آیا آمرزیدگی تنها از راه ایمان حاصل می شود یا انجام اعمال نیک نیز ضرورت دارد؟ با توجه به آن که آیین کاتولیک و نهضت اصلاح دینی تفسیرهای متفاوتی از این مسئله ارائه کرده اند، به منظور روشن شدن بحث، ابتدا دیدگاه پولس و سایر نوشته های عهد جدید را بررسی می کنیم و سپس از میان آبای کلیسا دیدگاه آگوستین و از میان متکلمان قرون وسطا دیدگاه توماس آکوئیناس، به عنوان پیشگامان دو جریان بزرگ فکری عالم مسیحیت، را بررسی خواهیم کرد.
مفهوم آمرزیدگی از نظر آگوستین آگوستین در اثر مهم خود به نام روح و حرف )The Spirit and the Letter( درباره مفاهیم شریعت و آمرزیدگی سخن به میان می آورد و همان گونه که پولس با توجه به اصل گناه آلود بودن سرشت آدمی و ناکارآمد بودن شریعت برای عادل شدن و رسیدن به رستگاری، بحث آمرزیدگی از راه ایمان را مطرح کرد، آگوستین نیز با برجسته کردن مفهوم لطف و آمرزیدگی بر این عقیده است که انسان نمی تواند با تکیه بر توانایی خودش به رستگاری دست پیدا کند، بلکه این لطف الاهی است که عامل اصلی نجات انسان است."