خلاصه ماشینی:
"در حالی که در میان محققان فعلی اختلافات زیادی درباره ریشههای این فن در محیط اسلامی وجود دارد،(52) نکتهای که در این بافت باید به آن توجه شود این است که دفاعیهپردازان مسیحی در قرن نخست زمامداری عباسیان که به زبان عربی و سریانی مینوشتند، شرکتکنندگان واقعی در گفتوگوهای رسمی و عالمانه با متفکران مسلمان بودند.
(78) لذا برای یک مشاهدهگر جدید توجه به یک شباهت ظاهری و ریشهشناسانه بین کلمه سریانی مسیحی ماهگرایه و کلمه عربی اسلامی مهاجرون کاملا بیجهت است؛ چرا که در هیچ سیاق معنایی قابل قبولی این پیشنهاد که مسیحیان سریانی کلمه عربی اسلامی [مهاجرون] را اخذ کرده، آن را در معنایی کاملا متفاوت با معنای مورد نظر مسلمانان به کار بردند، قابل طرح نیست؛(79) در حالی که شواهد و قرائن بسیار زیادی به سود عکس این ادعا وجود دارد و نشان میدهد که نویسندگان سریانی عموما از کاربردهای مسیحیان یونانی تبعیت میکردند و حتی بعد از قرن هفتم به طور روزافزونی کلمات یونانی را به عاریت میگرفتند.
به عنوان مثال، در رساله ضد اسلامی تئودور بارکونی، متعلم مسلمان با انتقال اتهام از یهودیان به مسیحیان، به مرجعیت آموزگار خود، یعنی محمد(ص)، اشاره کرده و چنین میگوید: من به تمامی آنچه در کتابهای عهد قدیم وجود دارد، پایبندم؛ زیرا میدانم که بر اساس گفته کسی که این آموزه را به ما آموخته، هیچ حذف و اضافهای در آن صورت نگرفته است.
این که معجزات انجامشده توسط پیامبران به نام خداوند یا توسط مسیح به نام خودش، تنها تضمین معقول و کافی برای پذیرش مسیحیت یا هر متن مقدس مدعی الهام الاهی یا هر مجموعه از آموزههای دینی است، در میان تمامی دفاعیههای مسیحی قرن نخست زمامداری عباسیان، رواج زیادی داشت."