خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) در آسمان شعر فردوسی وحشی بافقی کمال الدین وحشی بافقی کرمانی از شاعران دوره صفویه است که در سال 199 هجری قمری درمیگذرد.
شعر وحشی و دیگر شاعران همعصر وی و اصولا شاعران دوره صفویه اگرچه از نظر زیبایی،احساس شاعرانه،تسلط به رموز شعری و استحکام ادبی هرگز به پای شعر قرن چهارم تا هفتم ایران نمیرسند،اما هر از گاهی شاعری پیدا میشود که اشعاری زیبا،عاشقانه و مورد پسند عامه میسراید.
در عین حال اشاره به این نکته ضروری است که گفته شود،شعر ایران پس از قرن نهم و پس از درگذشت جامی(718-898)هرگز به اندازه و شایستهگی دورههای گذشتهی خود نرسید و این افت ادبی به ویژه در دوره صفویه و قاجاریه به بالاترین درجه رسید.
پیش او،یار نو و یار کهن،هر دو یکی است حرمت مدعی و حرمت من،هر دو یکی است قول زاغ و غزل مرغ چمن،هر دو یکی است نغمه(ی)بلبل و غوغای زغن،هر دو یکی است این ندانسته که قدر همه یکسان نبود!"